7

Na siedem aniołów od każdej potrzeby, siedmioro dzwonów w kościele bije.

Dzwon pierwszy serafa prosi, co moru powietrze z domów wymiata swym skrzydłem.

Drugi pięknego, co diabła podszepty, z głowy człowieka wyrzuca gwałtownie.

Trzeci mądrego, co słowa dobrego, głupcom niesłownym tak chętnie użycza.

Czwarty, co kwarty pół piwa nam wzbroni, gdy pijać je chcemy w srogim nadmiarze.

Piąty czystego co grzesznych nie mocno, na dobrą drogę raptownie sprowadza.

Szósty strasznego, co człeka grzesznego sumieniu bolesne razy zadaje.

Siódmy dziwnego, co z grobu powstałym, sądu godzinę radośnie obwieści.

A dzwonnik ze złota ma rogi kręcone...

 

Napisany parę lat temu wiersz, będący zabawą formalną. To regularny 22-zgłoskowiec z trzema średniówkami, w formie zdaniowej.

7
Autor: Zaciekawiony
Czytano 356 razy
Data dodania: 02.04.2018

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • Aisak 02.04.2018
    Zaciekawiony, a możesz wskazać średniówki?
    Byłabym, będę bardzo wdzięczną.

    Niby niektórzy uważają siebie za wielkich ich, ach znafcóf sztuki poezjowania, ale kupę wiedzą.
  • Zaciekawiony 02.04.2018
    Średniówka to taka jakby pauza podczas czytania na głos, często zgodna z przecinkami ale czasem nie, dzieląca wers na frazy o określonej ilości głosek. Dobrze to słychać przy tradycyjnej recytacji - ton w obrębie frazy wrasta i opada, w następnej znów wzrasta i opada a przerwa między nimi to średniówka.

    Tutaj nie wyszły w dokładnie tych samych miejscach, frazy między nimi mają po 5 lub 6 sylab, stąd rytm nie jest tak całkiem równy, zresztą w tak długiej formie trudno zachować stałe miejsce:

    "Na siedem aniołów* od każdej potrzeby*, siedmioro dzwonów* w kościele bije.
    Dzwon pierwszy serafa* prosi, co moru* powietrze z domów* wymiata swym skrzydłem.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania