anatomia niepożądanych skutków socjalizacji

w środku dnia obudziły mnie

skomlenie bez psa

gra bez aktorów

wtedy zrozumiałem że załatwili mnie na cacy

rozciąłem swój proces myślowy

w pozycji grzbietowo-brzusznej

wynik sekcji

na radość odrastającą od ziemi

padał cień poklasku i aprobaty

smutek wcześnie powiązałem

z ocenianiem i odwracaniem głowy

każde nie-ja zabierało moje szczęście i smutki

nie pytając mnie o zdanie

wstyd był funkcją przyłapywania

i mentorskiego kiwania palcem

naciskany lub naciskający

a wokół przyciski:

uśmieszki

łezki

potakiwania

sprzeciw

głosy ściszone

głosy podniesione

wszystko płynęło

ściekiem percepcji

analizowane i wycinane z osób

w perspektywie korzyści lub szkody

aż zostały

role i stanowiska

ojcowie księgowe

matki dyrektorzy

ogrodnicy grabarze

przyjaciele obcy

znajomości i ślepe uliczki

ciągle coś

przez pryzmat czegoś

nieuniknione rigor mortis:

nie mam chodzenia

prócz chodzenia jak się chodzi

nie mam mówienia

prócz mówienia jak się mówi

nie mam pracy

prócz robienia jak się robi

nie mam kochania

prócz kochania jak się kocha

nie mam żałoby

prócz opłakiwania jak się opłakuje

nie ma człowieka

w ludziach dla innych ludzi