Autobusowe (o życiu) rozmowy z sercem

Jadę autobusem, a w nim całkiem śmiało

Wchodzę z moim sercem

W konstruktywny dialog

Słuchaj, Serce

Życie jest jak jazda autobusem miejskim

W czasie której trzymać się trzeba

Uchwytów lub poręczy

A do tego tłok, brak miejsca siedzącego

Czasem męczy

I widoki marne

Kolorowe bilbordy. Kamienice czarne.

Ale ej! Halo! Serce do mnie krzyczy

A Ty wiesz, jaki fajny widok

Jest zza kierownicy!

I, nie dość, że pojazd sam kontrolujesz

To uchwytów żadnych już nie potrzebujesz

No chyba że od biegów drążka

Na którym zaciska się prawa rączka

Siadasz wygodnie, gotowy do jazdy...

Ty! Serce, masz rację! idę zrobić prawo jazdy...