Banał

Ona pragnie tego, co niewielu potrafi dać…

Myśli: na tyle chyba człowieka stać?

Rzeczy prostych, bez skomplikowanej formuły.

Wystarczy, że świat nie jest dla niej czuły.

Zwyczajnej rozmowy, spaceru po parku,

całusa i „dzień dobry” o poranku.

Obecności, zaufania,

po prostu chwil godnych wspominania.

Tostów, nie luksusowej restauracji,

urlopu w namiocie, nie egzotycznych wakacji.

Zachodów słońca i pełni księżyca,

niepotrzebne jej wygórowane przeżycia.

To wszystko zbyt dużo, zbyt wiele,

Myśli znów: przecież chętnie się z kimś sobą podzielę.

Ona czuje się, jakby coś odkryła, była współczesnego świata mędrcem,

ale to takie proste - wystarczy tylko kochać sercem…