Bezbarwna puenta

Oczy takie puste

Myśli gdzieś w oddali

Serce płata figle

Twarz umalowana czernią zza okna

Tylko policzki zlewają się z białą ścianą

Ludzie wokoło zalotnie spoglądają na kruche, łamiące się ciało

Drżąca dłoń pełznie po błocie próbując się w nim zatopić

Stopy samoistnie wybierają kierunek samotności

Dusza parzy od środka próbując uciec w odległe krainy

Choć wszystko jest w ciemnych barwach

Choć zamknąć się w sobie najłatwiej

Choć trudno poprosić o pomoc

To

Sukcesem jest uśmiechnąć się w ukryciu

I wyjść naprzeciw szczęśliwemu życiu