Bo tylko zmarli milczą

Zabroniłaś – wiem – kochać Siebie

Snem - było by to życie

Jedno imię jest

W mojej głowie lecz

Ciągle przy nich milczę

 

Nauczyłaś mnie by nie mówić że

Kocham Cię nad życie

 

Kazała zabić To

Jak by całe zło

Chowało tam swoje oblicze

 

Pragnę szczęścia tu

Twego szczęścia już

Więc dlatego milczę

 

Nie liczę na cud

Sporo musi wód

Upłynąć nim krzyknę

Kilka niemych słów

Ty budujesz grób ...

dla mojego serca

bym nie dotarł do wrót

cicho pad a trup

mógł by wiecznie milczeć .

Bo tylko zmarli milczą
Autor: wojtas326
Czytano 348 razy
Data dodania: 31.08.2018

Średnia ocena: 4.9  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • betti 31.08.2018
    Ale masz rym... częstochowski aż dech zapiera. byłoby, mógłby razem, padł- a nie pad. Straszny tekst. I jeszcze te wielkie litery w środku...
  • Szudracz 31.08.2018
    Techniczna kobieto, zajrzyj w treść.
  • betti 31.08.2018
    Szudracz co mi po treści, kiedy tu wszystko leży i kwiczy...
  • wojtas326 31.08.2018
    jednym leży
    innym kwiczy
    dla mnie i tak się to liczy :)
  • Artbook 01.09.2018
    Wojtas to dość osobliwy, jeśli nie powiedzieć ciężki kawałek wiersza. Nie wnikam w technikalia, bo nie zawsze to moja działka, ale co do treści, to wrażliwe kwestie widzę, acz bardzo ważne! ;-) Mam mieszane uczucia, ale myślę, że zrozumiesz ;-)
    Pozdrawiam, czwóreczka z plusem! :-)
  • sensol 08.09.2018
    koniec zabawny z tym padem...

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania