Boje się Cienia.. - Rozdział I

Nazywam się Melody. Myślę że niezbyt oryginalnie, ale przejdźmy do rzeczy.

Melody, proszę! - Krzyknęła moja znajoma, która tylko myślała o jednym.. Myślała o mnie.

Życie nie jest po to żeby cierpieć, jest po to żeby żałować tego co się zrobiło, co w ostateczności sprowadza nas do punktu styczności. Cierpienia. - Odpowiedziałam, zamieszania bo z jednej strony żyłam dla kogoś, ale nie wiedziałam dla kogo.

Po 15 minutach, Melody zsunęła się z parapetu.

Melody! Co Ci wpadło do głowy!? Czemu chciałaś skoczyć z 7 piętra!? Przecież wiesz że.. - Zaniepokojona krzyczała.

Uspokój się, proszę. Myślę że to będzie porządna lekcja dla mnie jak i dla Ciebie. - Odpowiedziałam niechętnie, bo po tym co się stało chcę tylko odpocząć.

No dobrze, porozmawiamy jutro, ale żebyś nic głupiego nie robiła. W szczególności skakania z 7 piętra! - Po głowie Fiony chodziły dziwne myśli - Co jej przyszło do głowy.. - , - A jak jestem winna? -.

Następnego dnia, Melody jedyne co zrobiła rano to zebrała się do szkoły, tak cicho że nikt nie słyszał. Przed wyjściem zostawiła kartkę, przy jej biurku.

-Po szkole wychodzę z znajomymi, Fioną i Jennifer, kocham Cię mamo! -

Dzisiaj na lekcji pouczymy się czegoś ciekawego! Czyli zgłębimy wiedzę o funkcjach kwadratowych..

Już prawie usypiając zapytałam się nauczycielki czy mogę wyjść do toalety. I wyszłam. Jedyne co robiłam w toalecie to sprawdzałam co to są funkcje kwadratowe oraz pisałam z Caroline, moją znajomą z klasy wyższej o rok.

Nagle przyszedł on..

Harry z III c, król szkoły.

Nie wiadomo, jak wszedł do żeńskiej toalety, wiadomo że przyszedł po coś.

Co ty tu robisz? - Zapytałam cała drżąc, ponieważ jak wiadomo nie warto z nikim zadzierać, w szczególności z nim..

Sara zostawiła tutaj lusterko. - Odpowiedział twardym głosem.

Zajrzałam na parapet za mną i powiedziałam

To jest to lusterko tak? - Nawet nie wiedziałam co mówię z tego stresu..

Tak, dziękuje... A może hmm, wyskoczymy gdzieś po lekcjach? - Zapytał lekko uśmiechając się.

Jasne, czemu nie.. - Odpowiedziałam z zaskoczeniem..

Pod wieczór, po super spotkaniu z Harrym przyszliśmy do mnie, oboje po 4 kieliszkach. Poszłam tylko na chwilę do łazienki. Wracając zobaczyłam Harrego..

O mój Boże! Harry! Harry żyjesz!? - Zobaczyłam Harrego na podłodze z nożem w tchawicy. Cały krwawił, a krew wyprysnęła aż do sufitu.

Gdzie jest mój telefooon!? Cholera! Dobra tu jest, 999..

Halo proszę przyjechać szybko pod mój dom na ulicy..

Tak skończył się mój dzień, dzień w którym wszystko się zmieniło.

Nazajutrz, na szafie pojawiła się kartka o treści:

"Widzę Cię, słyszę i czuję. Jestem kimś, kto chce dobrze.."