Born to die

Zakreślam kontury moich ust szminką, tak jak mój ukochany zakreśla granice naszej namiętności.

W tym chorym szaleństwie, w którym każdy jego dotyk powoduje gęsią skórkę, to on prowadzi- jest moim panem, chcę żeby tak było, chcę tego coraz bardziej.

Chore zniewolenie, żądza czegoś więcej- chcemy tego, bo przecież nie ma granic, one są stworzone tylko dla słabych.

W jego ramionach czuje się jakbym miała już wszystko, a cały świat był tylko złudzeniem, a jednocześnie istniał tylko i wyłącznie dla mnie, dla nas.

No dalej- chodź tu, pocałuj mnie, zróbmy to, a potem zapal papierosa i pogadajmy o wszystkim, jakbyśmy znali się od zawsze.

Teraz odpływamy w tym chorym zniewoleniu, znajdujemy w nim wolność i, mimo że świat upadł już dawno, my nadal żyjemy i nie zdajemy sobie sprawy, że przecież urodziliśmy się tylko po to, żeby umrzeć.