Brzemię pustki

Mam w sobie tylko marzenia

Które zamieniają świat w złudzenia

Prowadząc mnie objęciem kłamstwa

Pokazując mi życie, które jest jak klątwa.

Stoję przez samotność owładnięty

Pytając pusty świat za co jestem przeklęty

Gdy kolejny raz kolanami całuję ziemię

Czując na plecach samotności brzemię.

Pustym wzrokiem spoglądam na zegar

Który omamił mnie jak potężny czar

Odliczając czas do mego wyroku

Który wyrwie mnie z tego świata amoku.