Byłeś słońcem

Byłeś słońcem a ja byłam księżycem

zawieszeni w kosmosie pośród gwiazd.

 

Dzięki tobie słyszałam piosenki,

których już nie grają,

widziałam twarze, których już nie ma.

Przeżywałam zapomniane uczucia.

 

Byłeś słońcem, a ja księżycem

zawieszeni w kosmosie pośród planet.

 

Kochać Cię, to jak kochać gwiazdy.

Pojawiałeś się w nocy i znikałeś nad ranem.

 

Czasem przysłaniały cię chmury,

wtedy tęskniłam i zastanawiałam się

Czy gwiazdy mogą kochać?

Średnia ocena: 4.7  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • little girl 05.03.2016
    Wiersz ładny, choć miejscami mam problemy z tworzeniem w głowie spójnej interpretacji, że tak powiem. Mam wrażenie, że brakuje w nim trochę spójności, ale to może tylko moje odczucie. Na razie nie oceniam i pozdrawiam :)
  • Lori 05.03.2016
    Możesz powiedzieć dokładnie w których momentach? Jest to wiersz na konkurs i jeśli czytelnikowi coś nie pasuje to chciałabym to poprawić :)
  • little girl 05.03.2016
    Lori W moim odczuciu wiersz mówi o miłości, która nie jest zbyt realna. Dzieli ich odległość nie do pokonania, jedno to symbol dnia, drugie nocy, nigdy razem. Jednak obydwoje są jednakowo ważni.
    "Kochać Cię to jak kochać gwiazdy.
    Pojawiałeś się w nocy i znikałeś nad ranem." - z początkowych wersów wnioskuję, ze ukochany utożsamiany był ze "słońcem", tu porównujesz uczucie do gwiazd, co pomimo, że są odległe i można by tak odebrać, jako miłość zakazaną, to przecież podmiot mówi "a ja księżycem", czyli gwiazdy, które widnieją na niebie, są mu dobrze znane, bliskie, łatwe w "osiągnięciu"
    Potem jakby zmienia się cały punkt patrzenia i następne wersy posuwają mnie do odebrania samej osoby mówiącej, jako już "zakochaną nastolatkę", uczucie jakby traci na swojej dojrzałości i zmienia się w zwykłe zauroczenie.
    Następnie znów refren, który psuje całą koncepcję, powracając do początkowych wersów.
    Przed ostatnia zwrotka kojarzy mi się z opisaniem samego uczucia, co tak naprawdę znaczyło dla osoby mówiącej w wierszu.
    Ostatnią odebrałam jako stałą rozłąkę, z jakiego powodu? Tego nie wiadomo. Zakończenie nie pasuję mi do całości, treści wiersza. "Stoję tu i wiem, że jestem kimś." - sam rozwój emocjonalny, jako dostrzeżenia swojej wartości ma się moim zdaniem nijak to poprzednich wersów.
    Nie musisz się sugerować tym, co tu napisałam, takie moje gdybania :P Sam wiersz jest ładny, ale chyba nie trafił do mnie w odpowiedni sposób po prostu. :)
  • Rasia 05.03.2016
    "Kochać Cię to jak kochać gwiazdy." - przecinek po "Cię"
    "Byłeś słońcem a jak byłam księżycem" - po "słońcem" + ja*
    "która wie czego chce." - przecinek po "wie"
    Nie umiem wychwycić, kto jest adresatem tego wiersza. Ukochany? Bo jeśli tak, to nie pasuje mi trochę ostatnia zwrotka. Może ojciec? Wtedy z kolei inne strofy wydają się trochę naciągnięte. Może po prostu nie zrozumiałam Twojej koncepcji, no ale sam wiersz poza paroma błędami interpunkcyjnymi jest w porządku, ładnie ubrany w słowa. Zostawiam 4 :)
  • ScarlettBray 05.03.2016
    Mnie tam się podoba :) 5

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania