Chcę zapomnieć.2 Pierwsze samobójstwo

NIE MIAŁAM POJĘCIA JAK DOTARŁAM DO LASU, ZNAJDOWAŁ SIĘ ON CZTERY KILOMETRY OD SZKOŁY. WIEM ŻE JEDYNIE BIEGŁAM CO CHWILĘ SIĘ POTYKAJĄC . OCZY MIAŁAM MOKRE OD ŁEZ. KIEDY ,BYŁAM JUŻ W GŁĘBI LASU ZACZĘŁAM KRZYCZEĆ I GŁOŚNO PŁAKAĆ ZMARZŁAM OD LISTOPADOWEGO WIATRU, BYŁO MI NIE DOBRZE NIE UMIAŁAM MYŚLEĆ RACJONALNIE. ZAPUSZCZAŁAM SIĘ W DZICZ CORAZ DALEJ I DALEJ NIE ZWAŻAJĄC UWAGI NA TO ŻE POSTĘPUJE BARDZO GŁUPIO. POWINNAM IŚĆ DO DOMU. ALE NIE, PO CO JAK MOŻNA POŁAZIĆ PO STARYM LESIE.

DOTARŁAM DO MIEJSCA GDZIE DRZEWA I KRZAKI ROSŁY ZBYT GĘSTO by dalej iść. ZATRZYMAŁAM SIĘ SMARKAJĄC NOS I WYCIERAJĄC OCZY. NAGLE COŚ PRZYKUŁO MÓJ WZROK. TO BYŁ JAKIŚ STARY DREWNIANY MOST. Bez wahania na niego weszłam prowokując już spróchniałe deski do skrzypienia I SPOJRZAŁAM NA RWĄCĄ RZEKĘ. BYŁO TO PIĘKNE MIEJSCE, CHODŹ TROCHĘ DZIKIE. NIE SĄDZIŁAM ŻEBY KTOKOLWIEK SIĘ TU ZAPUSZCZAŁ.PEWNIE JUŻ NIKT NIE PAMIĘTA O TYM MIEJSCU. CIEKAWE KTO I PO CO POSTAWIŁ TEN MOST. PO DRUGIEJ STRONIE NIE BYŁO ANI ŚLADU DRÓŻKI CZY DROGI.NAGLE POSMUTNIAŁAM I ZACZĘŁAM SIĘ WPATRYWAĆ W JAKIŚ DALEKI PUNKT TEGO PONUREGO KRAJOBRAZU PRZECIEŻ MÓJ BRAT NIE ZACHOWYWAŁ SIĘ JAK CHORY NIE MIAŁ ŻADNYCH OBJAWÓW, PRZECIEŻ CODZIENNIE SIĘ Z NIM WIDZIAŁAM ZACHOWYWAŁ SIĘ TAK JAK KAŻDY W JEGO WIEKU NIE WIEM CO IM SIĘ POPIEPRZYŁO MUSI ISTNIEĆ JAKIEŚ WYTŁUMACZENIE. ALE TO NA NIC PRZECIEŻ JACKSON NIE ŻYJE WIDZIAŁAM JAK UMIERA JAK JEGO OCZY WPATRUJĄ SIĘ PUSTKĘ. JUŻ NIGDY SIĘ DO MNIE NIE UŚMIECHNIE, NIGDY NIE PRZYTULI NA DOBRANOC ANI NIE BĘDZIE MI JUŻ DOKUCZAŁ I ZNOWU ZACZĘŁAM RYCZEĆ BYŁAM POGRĄŻONA W CZARNEJ ROZPACZY KLĘKŁAM I POKIEROWAŁAM SWOJE OCZY KU NIEBU CHCIAŁAM ZOBACZYĆ JAKIŚ ZNAK ŻE BĘDZIE LEPIEJ, JEDNAK Z KAŻDĄ MINUTĄ BYŁO CORAZ ZIMNIEJ I CORAZ CIEMNIEJ.

SKOCZ .

PRZESTRASZYŁAM SIĘ WSTAŁAM I ZACZĘŁAM ROZGLĄDAĆ SIĘ W OKOŁO ALE NIE ZAUWAŻYŁAM WŁAŚCICIELA GŁOSU.BYŁ ON BARDZO SCHRYPNIĘTY I SKRZEKLIWY. NIE WIADOMO BYŁO CZY TO JAKAŚ STARUCHA CZY STARUCH.

SKOCZ

ZNOWU, BAŁAM SIĘ STRASZNIE SIĘ BAŁAM. O CO TU CHODZIŁO?

- KTO TAM?- SPYTAŁAM DRŻĄCYM GŁOSEM

SKOCZ

-KIM JESTEŚ – PISNĘŁAM

SKOCZ TAK BĘDZIE LEPIEJ

ZAMILKŁAM I WPATRZYŁAM SIĘ W LODOWATĄ WODĘ. PODESZŁAM BLIŻEJ DO BARIERKI

SKOCZ

NAGLE JAKBY WSZYSTKO PRZESTAŁO MNIE OBCHODZIĆ PRZEŁOŻYŁAM JEDNĄ NOGĘ ZA BARIERKĘ „ MÓJ BRAT NIE ŻYJE NIE MAM PO CO DALEJ TU CIERPIEĆ” PONAGLAŁAM SIĘ , PRZEŁOŻYŁAM DRUGĄ NOGĘ. „WSZYSTKO BĘDZIE DOBRZE TAM SPOTKASZ SIĘ Z JACKSONEM” POCIESZYŁA MNIE TA MYŚL. I NAGLE JAKBY ROZSĄDEK WZIOŁ GÓRĘ I ZAMARŁAM

-NIE! –KRZYKNĘŁAM

SKOCZ!!!

I SKOCZYŁAM PRZESTRASZONA SIŁĄ MOCY WEWNĘTRZNEGO GŁOSU AŻ BAŁAM SIĘ ŻE OGŁUCHŁAM. NA POCZĄTKU SPADAŁAM WYMACHUJĄC NOGAMI I RĘKAMI, POTEM CZUŁAM SIĘ JAKBYM UPADŁA NA MOKRY BETON KTÓRY PO CHWILI ZACZOŁ MNIE WCHŁANIAĆ OGARNĘŁA MNIE CIEMNOŚĆ A PŁUCA DOMAGAŁY SIĘ POWIETRZA PRÓBOWAŁAM panicznie WYPŁYNĄĆ NA POWIERZCHNIĘ ALE JAKBYM WCIĄŻ SPADAŁA CORAZ DALEJ CORAZ NIŻEJ, SIŁY MNIE OPUŚCIŁY A JA NIERUCHOMO OPADŁAM NA DNO.

ŻAŁOWAŁAM WIELU DECYZJI W MOIM ŻYCIU, ŻE OD POCZĄTKU NIE PRÓBOWAŁAM SIĘ ZAPRZYJAŹNIAĆ Z INNYMI ŻE NIE ROZWINĘŁAM SWOICH ZAINTERESOWAŃ, ŻE NIE SPĘDZIŁAM W PEŁNI MOICH OSTATNICH CHWIL Z BRATEM I ŻE DO CHOLERY WESZŁAM DO TEGO LASU. NAGLE POMYŚLAŁAM O RODZICACH I POCZUŁAM SIĘ ŹLE PRZECIEŻ DZISIAJ JUŻ ZGINĘŁO IM JEDNO DZIECKO PRZEŻYJĄ STRASZNY CIOS GDY DOWIEDZĄ SIĘ O MOJEJ ŚMIERCI.

ŚMIERĆ, ALE PRZECIEŻ BYŁAM ZA MŁODA TYLE JESZCZE PRZEDE MNĄ MOŻE ZNALAZŁABYM DOBRĄ PRACĘ ,MOŻE PO TEJ TRAGEDII ZNALAZŁABYM CHŁOPAKA KTÓRY MNIE POCIESZY I PRZYTULI ŻEBYM NIE MUSIAŁA CIERPIEĆ PRZEZ GŁĘBOKĄ RANĘ W MOIM SERCU. ( NIE NO Z TYM CHŁOPAKIEM TO PRZESADZIŁAM) MOŻE, MOŻE, GDYBY ,GDYBY JA WCIĄŻ ZBLIŻAŁAM SIĘ DO DNA. NIEMOŻLIWE ŻEBY TA RZEKA BYŁA TAKA GŁĘBOKA. „ O NIE, NIE PODDAM SIĘ BEZ WALKI” POMYŚLAŁAM I ZACZĘŁAM WYMACHIWAĆ RÓWNOMIERNIE RĘKAMI I NOGAMI ALE JAKBY COŚ CIĄGNĘŁO MNIE W DÓŁ. BRAKOWAŁO MI POWIETRZA PŁUCA ZACZĘŁY MNIE BOLEĆ. NIE MIAŁAM SIŁY JUŻ WALCZYĆ NAGLE COŚ SPRAWIŁO ŻE BYŁO MI WSZYSTKO JEDNO CHCIAŁAM ABY SIĘ TO NAJSZYBCIEJ SKOŃCZYŁO BYM NIE MUSIAŁA CIERPIEĆ NA TYM OKROPNYM ŚWIECIE W KTÓRYM JEST TYLE ZŁYCH CHORÓB I TYLU ZŁYCH LUDZI W POSTACI terrorystów ORAZ TYCH okropnych STRAŻNIKÓW DOBRA.

ZAPANOWAŁA CIEMNOŚĆ. NIC NIE CZUŁAM. LEWITOWAŁAM W POWIETRZU OGARNIĘTA NICOŚCIĄ…. STRACIŁAM POCZUCIE CZASU, A MNĄ SZARPAŁY SPRZECZNE EMOCJE CZY TAK WYGLĄDA ŚMIERĆ? CZY JUŻ UMARŁAM? BYŁAM CAŁA OBOLAŁA I MOKRA.Powoli wracała mi świadomość I ZACZĘŁAM SPADAĆ. WYLĄDOWAŁAM NA ZIMNEJ ZIEMI, NIE UNOSIŁAM SIĘ NA DUŻEJ WYSOKOŚCI BO PAMIĄTKĄ PO UPADKU BĘDZIE JEDYNIE KILKA WIELKICH SINIAKÓW. JEDNO ZASADNICZE PYTANIE NIE DAWAŁO MI SPOKOJU: GDZIE JA BYŁAM? CIEMNO JAK W GROBIE I CICHO. CHYBA TO DRUGIE MNIE BARDZIEJ PRZERAŻAŁO. NAGLE GDZIEŚ W DALI ZOBACZYŁAM ŚWIATŁO CHYBA POCHODNI. POMIMO MDŁOŚCI I DOKUCZLIWYM BÓLU W KOLANIE POWOLI SIĘ PODNIOSŁAM I ZACZĘŁAM IŚĆ ,,W STRONĘ SŁOŃCA”

-POMOCY!- KRZYKNĘŁAM- CZY KTOŚ TU JEST? – miałam gdzieś czy to nie są przypadkiem źli ludzie, potrzebowałam kogoś kto mi to wszystko jak najszybciej wyjaśni. Objęłam się ramionami nadal podążając przed siebie

- BRIELLE !– ODKRZYKNOŁ MĘSKI GŁOS- TO TY? JESTEŚ CAŁA ? JUŻ DO CIEBIE IDĘ!

KIM BYŁA BRIELLE NIE MIAŁAM POJĘCIA. W OGÓLE MNIE TO NIE OBCHODZIŁO CHCIAŁAM WRÓCIĆ DO DOMU ZAMKNĄĆ SIĘ W POKOJU I OPŁAKIWAĆ MOJĄ TRAGEDIĘ ŻYCIOWĄ. Czy proszę o tak wiele? Nie chciałam przeżywać żadnych przygód pragnęłam jednie zamknąć oczy i udawać że ten okropny dzień był tylko snem.

JASNY PUNKT ZMIENIŁ SIĘ W JASNE PUNKCIKI KTÓRE CORAZ BARDZIEJ SIĘ DO MNIE ZBLIŻAŁY. MĘŻCZYZNA NIE BYŁ SAM, KILKORO LUDZI PO CHWILI ZNALAZŁO SIĘ PRZY MNIE I ZACZĘLI SIĘ NAWZAJEM PRZEKRZYKIWAĆ

-NIC CI NIE JEST?

-DOBRZE SIĘ CZUJESZ?

-GDZIEŚ TY SIĘ PODZIEWAŁA?

-MYŚLAŁAM ŻE NIE ŻYJESZ!

WYGLĄDAŁO NA TO ŻE MNIE ZNALI, ZA TO ja w ogóle ICH NIE KOJARZYŁAM. GŁOWA ZACZĘŁA MNIE BOLEĆ OD UCIĄŻLIWYCH KRZYKÓW.

-EJ PRZESTAŃCIE, PRZEPUŚCIE MNIE!- ODEZWAŁ SIĘ GŁOS TEN SAM CO PYTAŁ O DZIEWCZYNĘ- TROCHĘ WOLNEJ PRZESTRZENI! MUSI PRZECIEŻ JAKOŚ ODDYCHAĆ.

JEGO TOWARZYSZE JAK NA KOMENDĘ ZROBILI DWA KROKI W TYŁ. BYŁY TU ZARÓWNO DZIEWCZYNY JAK I CHŁOPAKI PODOBNEGO WIEKU ( MYŚLĘ ŻE MIELI OKOŁO SIEDEMNASTU LAT) WSZYSCY MIELI NA SOBIE CZARNE BOJOWE UBRANIA. I NOSILI DUŻE PLECAKI KTÓRE ZA PEWNIE BYŁY BARDZO CIĘŻKIE NIEKTÓRZY TRZYMALI W RĘKACH BROŃ przypominającą mi karabiny. PO TWARZACH MOŻNA BY WYWNIOSKOWAĆ ŻE SĄ BARDZO ZMĘCZENI ALE I TEŻ SZCZĘŚLIWI. ZDAŁAM SOBIE SPRAWĘ ŻE JA BYŁAM POWODEM ICH RADOŚCI, ALE CZEMU? NIKOGO NIE ZNAŁAM WSZYSTKICH WIDZIAŁAM PIERWSZY RAZ. GDZIE JA DO CHOLERY BYŁAM? PRZYWÓDCA (JAK ZAKŁADAŁAM) BYŁ BARDZO PRZYSTOJNY. MIAŁ KRUCZO CZARNE WŁOSY ZMYSŁOWE USTA STWORZONE DO CAŁOWANIA ( ACH MOJA WYOBRAŹNIA I TO W TAKIM MOMENCIE) ,NIESAMOWICIE CIEMNE OCZY W KTÓRE MOGŁABYM SIĘ WPATRYWAĆ W NIESKOŃCZONOŚĆ, OLIWKOWĄ SKÓRĘ I PRZEŚLICZNE RYSY TWARZY, SĄDZĄC PO JEGO CZARNYM STROJU NIE BYŁ ANIOŁEM, A WIĘC JAK NIE BYŁAM W NIEBIE TO GDZIE?

„NIE GAP SIĘ TAK NA NIEGO” RAPTOWNIE WBIŁAM WZROK W ZIEMIĘ. Nagle Brunet podbiegł do mnie i WZIOŁ MNIE W RAMIONA. ZESZTYWNIAŁAM OTĘPIAŁA

-SKARBIE DOBRZE SIĘ CZUJESZ?- POWIEDZIAŁ CZULE W MOJE WŁOSY – O BOŻE NAPĘDZIŁAŚ MI NIEZŁEGO STRACHA MYŚLAŁEM ŻE… NIE żyjesz

OSTATNIE SŁOWA WYPOWIEDZIAŁ TAK JAKBY SPRAWIAŁY MU BÓL. JA SKARBIE ? NIKT NIGDY SIĘ TAK DO MNIE NIE ZWRÓCIŁ ZARUMIENIŁAM SIĘ. CHCIAŁAM MU POWIEDZIEĆ KIM JESTEM ALE Z MOICH UST NIE WYDOBYŁO SIĘ ŻADNE SŁOWO. ZROBIŁO MI SIĘ SŁABO, PRÓBOWAŁAM POUKŁADAĆ W SWOJEJ GŁOWIE CO SIĘ STAŁO PRZECIEŻ WPADŁAM DO WODY I POWINNAM SIĘ UTOPIĆ A NIE BYĆ TU… ROZEJRZAŁAM SIĘ POCHODNIE NIE DAWAŁY WIELE ŚWIATŁA ALE CHYBA BYŁAM W JAKIEJŚ JASKINI.JEŻELI TAK WYGLĄDAŁA ŚMIERĆ TO GDZIE JACKSON?

PONIEWAŻ NIC NIE MÓWIŁAM CHŁOPAK ZNOWU SIĘ ODEZWAŁ.

-CHODŹ –złapał mnie za RĘKĘ –IDZIEMY DO OBOZU Laura BARDZO SIĘ UCIESZY GDY DOWIE SIĘ ŻE NIE ZMIENIŁAŚ SIĘ W MIAZGĘ.

-Ale ja nie jestem Brielle–powiedziałam odpychając go NA CO WSZYSCY SPOJRZELI WE MNIE ZE ZDZIWIENIEM.

JAKĄ MIAZGĘ DO CHOLERY PRZECIEŻ SIĘ UTOPIŁAM JA UMARŁAM BYŁAM TRUPEM! MOŻE TO SEN JAKIŚ NIEDORZECZNY SEN A JAK SIĘ OBUDZĘ ZOBACZĘ MOJEGO BRACISZKA I WSZYSTKO BĘDZIE TAK JAK DAWNIEJ. TYLKO JAK MAM SIĘ OBUDZIĆ. ZACZĘŁAM SIĘ NERWOWO ROZGLĄDAĆ BYŁAM JAKBY W CIEMNEJ PUŁAPCE. DO OCZU NAPŁYNĘŁY MI ŁZY KTÓRE Z TRUDEM POWSTRZYMYWAŁAM. PEWNIE WYGLĄDAŁAM BARDZO ŻAŁOŚNIE.

DOWÓDCA ZESZTYWNIAŁ I TERAZ WPATRYWAŁ SIĘ WE MNIE Z NIEDOWIERZENIEM. PO CHWILI jednak SIĘ OPANOWAŁ

-NIE PAMIĘTASZ MNIE?- SPYTAŁ Z NIEPOKOJEM – TO JA AMAR.

POWOLI POKRĘCIŁAM PRZECZĄCO GŁOWĄ. TAK CHCIAŁABYM GO ZNAĆ I SIĘ DO NIEGO ponownie przytulić BY W KOŃCU POCZUĆ SIĘ BEZPIECZNIE MIMO NUDNOŚCI WSTAŁAM I WYDOBYŁAM Z SIEBIE CICHY I OBOJĘTNY JAKBY NIENALEŻĄCY DO MNIE GŁOS

- NIE ZNAM CIĘ A NAZYWAM SIĘ CORRIE.

PO MOICH SŁOWACH NIEKTÓRYM OPADŁA SZCZĘKA WSZYSCY BYLI BARDZO ZDZIWIENI MOIM OŚWIADCZENIEM. Amar był wstrząśnięty, widać było po nim że bił się z myślami. Wyprostował się, BYŁ BARDZO WYSOKI PASOWAŁ BY MI JAKO CHŁOPAK JA MIAŁAM STO OSIEMDZIESIĄT CENTYMETRÓW WZROSTU… „ ZAMKNIJ SIĘ NIE MYŚL TAK” A JAK? ON JEST PRZYSTOJNIESZY OD WSZYSTKICH CHŁOPAKÓW Z MOJEJ SZKOŁY RAZEM WZIĘTYCH.

-TY ŻARTUJESZ?- SPYTAŁ-. NIE WYGŁUPIAJ SIĘ BRIELLE IDZIEMY. JUŻ.- i ponownie złapał mnie za rękę a ja ponownie ją wyrwałam

-MÓWIĘ PRAWDĘ- ODPOWIEDZIAŁAM- JA..

I CO JA MAM IM POWIEDZIEĆ? NO TAK SIĘ ZŁOŻYŁO ŻE PRZEZ JAKIŚ GŁUPI GŁOS W MOJEJ GŁOWIE O MAŁO NIE POPEŁNIŁAM SAMOBÓJSTWA( ALBO POPEŁNIŁAM, JA DO CHOLERY NIE WIEM CZY W OGÓLE ŻYJĘ) SKACZĄC DO RZEKI KTÓRA MIAŁA JAKIEŚ DWADZIEŚCIA METRÓW GŁĘBOKOŚCI ? ŻE MAM NORMALNĄ RODZINĘ KOTA I JESTEM ZWYKŁYM OBYWATELEM ISTII? TA NA PEWNO MI UWIERZĄ PEWNIE TERAZ JUŻ MYŚLĄ ŻE SIĘ NIEŹLE UDERZYŁAM W GŁOWĘ. WIĘC SIĘ NIE ODZYWAŁAM. OD ICH WZROKU CZUŁAM SIĘ NIESWOJO. OD MOJEGO WYPADKU STRACIŁAM POCZUCIE CZASU, ale pewnie jadłabym teraz obiad. NIE MOGŁAM JUŻ POWSTRZYMAĆ ŁEZ, ZACZĘŁY WYPŁYWAĆ STRUMIENIAMI CZUŁAM SIĘ JAK ZAGUBIONE MAŁE DZIECKO BYŁO MI WSTYD ZAWSZE WYDAWAŁO MI SIĘ ŻE BYŁAM TWARDA I DAŁABYM SOBIE ZE WSZYSTKIM RADĘ. A TERAZ… NO CÓŻ MOGŁOBY BYĆ LEPIEJ.

AMAR MI NIE UWIERZYŁ. PEWNIE MYŚLAŁ ŻE ZWARIOWAŁAM. ALBO ŻE CIERPIĘ NA AMNEZJĘ. ZRESZTĄ JUŻ MI SIĘ NIE PODOBAŁ WYGLĄD TO NIE WSZYSTKO… TYLKO WIĘKSZA POŁOWA, BARDZIEJ INTERESOWAŁBY MNIE POD WZGLĘDEM CHARAKTERU CZY TEŻ BY O MNIE SĄDZIŁ ŻE JESTEM NUDZIARĄ I EGOISTKĄ ZRESZTĄ JEŻELI MA ZAMIAR MNIE ZABRAĆ DO OBOZU TO PO JAKIMŚ CZASIE PEWNIE SIĘ PRZEKONA ŻE TO MOJE GŁÓWNE CECHY. ALE BARDZO CHCIAŁABYM BYĆ Z NIM SAM NA SAM. ŻEBY MI WSZYSTKO POWOLI I DOKŁADNIE WYTŁUMACZYŁ GDY JA BĘDĘ WPATRYWAŁA SIĘ W JEGO ŚLICZNE OCZY ŻEBY SPRAWIŁ BYM SIĘ NIE BAŁA BYM CZUŁA SIĘ BEZPIECZNIE - GŁUPIE MARZENIE LEPIEJ BY BYŁO SIĘ DOBIĆ- POMYŚLAŁAM. TYLKO JAK…

- DOBRA TERAZ TO NIE ISTOTNE- ODPARŁ CZARNOSKURY CHŁOPAK – MUSIMY JĄ STĄD ZABRAĆ JEST CAŁA MOKRA ZRESZTĄ NIE WIEM JAKIM CUDEM NIE PADAŁO TU OD TYGODNIA A NAJBLIŻSZA RZEKA ZNAJDUJE SIĘ TRZY KILOMETRY STĄD. TAK CZY INACZEJ CHODŹMY JUŻ MUSIMY DOSTARCZYĆ ŻYWNOŚĆ WODĘ I PRZEDE WSZYSTKIM LEKARSTWA DLA POTRZEBUJĄCYCH BĘDZIEMY ROZMAWIAĆ NA MIEJSCU.

NIE SPODOBAŁ MI SIĘ TEN WŁADCZY TON CZY PRZYPADKIEM SIĘ POMYLIŁAM PRZYZNAJĄC MIENIE PRZYWÓDCY AMAROWI? NO COŻ PO JEGO PRZEMOWIE WSZYSCY ZACZELI IŚĆ W KIERUNKU OBOZU a JA za nimi WYCIERAJĄC ŁZY RĘKAWEM. AMAR ODWRÓCIŁ SIĘ DO MNIE PLECAMI I PRZYŚPIESZYŁ KROKU WYPRZEDZAJĄC INNYCH . CHYBA TO SKARBIE MI SIĘ PRZESŁYSZAŁO. JA SZŁAM W ASYŚCIE JAKIEJŚ NISKIEJ JASNOWŁOSEJ DZIEWCZYNY której twarzy nie mogłam się dokładnie przyjrzeć bo WIĘKSZOŚĆ POCHODNI OŚWIETLAŁO PRZÓD .RACZEJ NIE SPODZIEWALI SIĘ W JASKINI NIEPROSZONYCH GOŚCI BO NIKT NIE PILNOWAŁ TYŁÓW . NIE WIEM CZEMU O TYM POMYŚLAŁAM CHYBA PRZEZ TO ,,ZDOBYWANIE JEDZENIA” PO CO MIELIBY JE ZDOBYWAĆ? DLA MNIE NIE MIAŁO TO NAJMNIEJSZEGO SENSU. ALE STRACIŁAM CHĘĆ DO ROZMOWY Z KIMKOLWIEK JEDYNE CZEGO CHCIAŁAM TO ZNALEŚĆ SIĘ W SWOIM CIEPŁYM ŁÓŻKU BYŁO BY MIŁO JAKBY BYŁ W NIM AMAR ALE TO TYLKO TAKIE DOPOWIEDZENIE.

PO DWÓCH GODZINACH MARSZU JUŻ MIAŁAM DOŚĆ było MI ZIMNO I NIEDOBRZE, BYŁAM GŁODNA I SPRAGNIONA .POMIMO ŻE MOJE NOGI BŁAGAŁY O ODPOCZYNEK JA UPARCIE PODĄŻAŁAM NA PRZÓD, PRZECIEŻ KTOŚ POTRZEBOWAŁ LEKARSTW . WŁAŚNIE MOŻE ONI BYLI JAKIMIŚ RATOWNIKAMI . NIE WYGLĄDALI JAK NEUTRYCY I NIE MIELI POJAZDÓW ALE MOŻE SĄ JAKĄŚ JEDNOSTKĄ SPECJALNĄ. A MNIE POMYLILI Z JAKĄŚ ZAGINIONĄ DZIEWCZYNĄ Z JAKIEGOŚ OBOZU W KTÓRYM BYLI JACYŚ CHORZY LUDZIE TYLKO TO NIEMOŻLIWE ŻE Z RZEKI PRZENIOSŁAM SIĘ DO JASKINI ZNAJDUJĄCEJ SIĘ NIE WIADOMO KURNA GDZIE. TO WSZYSTKO BYŁO NIEMOŻLIWOŚCIĄ A MOŻE DOSTAŁAM SIĘ DO PIEKŁA I TAM SĄ OBOZY DO KTÓRYCH CHODZĄ RATOWNICY KTÓRZY PRZYNOSZĄ JEDZENIE I LEKARSTWA CHORYM LUDZIOM, NIE TO NIE MA SENSU . Z KAŻDĄ MYŚLĄ ZAWIERAJĄCĄ JAKIEŚ RACJONALNE WYTŁUMACZENIE COŚ SIĘ NIE ZGADZAŁO. NO BO JAK MOŻNA RACJONALNIE WYJAŚNIĆ ŻE SIĘ GDZIEŚ TELEPORTOWAŁAM.

NAGŁY POWIEW WIATRU SPRAWIŁ ŻE ZACZĘŁAM SIĘ TRZĄŚĆ OBJĘŁAM SIĘ RAMIONAMI CO NIEWIELE POMOGŁO. BYŁAM NA SKRAJU WYCZERPANIA NIGDY NIE ZMUSZAŁAM SIĘ DO TAK WIELKIEGO WYŚIŁKU W OGÓLE DO ŻADNEGO DLATEGO TEN DŁUGI MARSZ BYŁ PONAD MOJE SIŁY. LUDZIE IDĄCY OBOK MNIE MIELI OBOJĘTNE WYRAZY TWARZY NO ALE IM PRZECIEŻ NIE BYŁO ZIMNO JAK MI. JA BYŁAM JESZCZE MOKRA. MOGŁABYM SIĘ ZAŁOŻYĆ ŻE W SWOICH PLECAKACH MAJĄ CHODŹ BY JEDNĄ CIEPŁĄ BLUZĘ ALE NIE RACZYLI SIĘ NIĄ PODZIELIĆ POPAPRAŃCE.ZROBIŁAM JESZCZE KILKA KROKÓW ALE WYCZERPANIE WZIEŁO GÓRĘ I SIĘ PRZEWRÓCIŁAM Z NOSA ZACZĘŁA KAPAĆ MI KREW. NIE MIAŁABYM SIŁY PRZEJŚĆ NAWET JEDNEGO METRA. OSŁABIENIE WZIEŁO GÓRĘ.

- NO WSTAWAJ JUŻ NIE DALEKO – POWIEDZIAŁA ZACHRYPNIĘTYM GŁOSEM DZIEWCZYNA. A GDY NADAL SIĘ NIE RUSZAŁAM DODAŁA ZE ZŁOŚCIĄ- NO RUSZ DUPĘ DO CHOLERY!`

A NIECH SOBIE POKRZYCZY MAM JĄ GDZIEŚ NIE MAM SIŁY POZA TYM Z NOSA NIEUBŁAGALNIE CIEKŁO. JUŻ SOBIE POPLAMIŁAM BLUZKĘ.KRZYKI USŁYSZAŁA RESZTA ZATRZYMALI SIĘ I ZACZĘLI NA MNIE GAPIĆ. PRZED OCZAMI MI POCIEMNIAŁO. O NIE ,NIE TERAZ. ZEMDLAŁAM.

OBUDZIŁAM SIĘ NA CZYMŚ WYGODNYM TWORZYŁAM SZYBKO OCZY… FAK NIE BYŁAM W DOMU TYLKO W JAKIMŚ MAŁYM BUDYNKU OŚWIETLANYM JEDYNIE PRZEZ JEDNĄ LAMPĘ ZNAJDUJĘCĄ SIĘ W DRUGIM KONCIE SALI CIEKAWE ILE BYŁAM NIEPRZYTOMNA? MIEŚCIŁO SIĘ TU Z DZIESIĘĆ STARYCH ŁÓŻEK SZPITALNYCH takich jakich WIDZIAŁAM NA ZDJĘCIACH W PODRĘCZNIKACH OD HISTORII na których leżały cztery osoby. Pewnie dla nich były te leki.., ALE DLACZEGO NIE WEZMĄ ZE SKLEPU NOWYCH ŁÓŻEK I PO JAKĄ CHOLERĘ MIESZKAJĄ W JASKINI NO BO RACZEJ NIE BAWIĄ SIĘ W SURVIVAL WYDAJĄ MI SIĘ NA TO ZBYT POWAŻNI.

POWOLI ZACZĘŁAM WSTAWAĆ. CZUŁAM SIĘ JUŻ DOBRZE NO MOŻE DO CHWILI KIEDY ZOBACZYŁAM SWOJĄ BIAŁĄ BLUZKĘ. BYŁA BARDZO POPLAMIONA KRWIĄ, TO SAMO POŚCIEL. MIAŁAM NADZIEJĘ, ŻE NIE BĘDĘ MUSIAŁA JEJ PRAĆ ,MOŻE MAJĄ CHOCIAŻ PRALKĘ. ZAŁOŻYŁAM SWOJE JESZCZE WILGOTNE BUTY I RUSZYŁAM W STRONĘ WYJŚCIA.

NA ZEWNĄTRZ, NO CÓŻ BYŁO CIEMNO CZYM TROCHĘ SIĘ ZAWIODŁAM. MIAŁAM NADZIEJĘ, ŻE BĘDĄ TU JAKIEŚ DUŻE LAMPY, CZY COŚ W TYM STYLU, A TU TYLKO POCHODNIE , KTÓRE MOŻE I DAWAŁY FAJNY KLIMAT ,ALE WCALE DUŻO ŚWIATŁA. NIENAWIDZIŁAM CIEMNOŚCI. W OGÓLE TUTAJ CZUŁAM SIĘ JAK W ZAMKNIĘCIU.

-BRIELLE!- ZAWOŁAŁA JAKAŚ DZIEWCZYNA ZA MNĄ O MAŁO NIE PRZYPRAWIAJĄC MNIE O ZAWAŁ- WRÓCIŁAŚ! WIEDZIAŁAM ŻE ŻYJESZ!

GWAŁTOWNIE SIĘ OBRÓCIŁAM I PO CHWILI PRZYTULAŁA MNIE JAKAŚ NIŻSZA O DWIE GŁOWY CZARNOWŁOSA DZIEWCZYNKA. GDY NA MNIE SPOJRZAŁA UJRZAŁAM NA W JEJ CIEMNYCH OCZACH ŁZY, ŁZY SZCZĘŚCIA. ROZCZULIŁAM SIĘ NAD TĄ KRÓCHĄ KOBIETKOM. MIAŁA NA MOJE OKO JAKIEŚ dziesięć LAT BYŁA BARDZO CHUDA ALE TO NIE ODEBRAŁO JEJ URODY. BYŁA PRZEPIĘKNA MIAŁA ŚLICZNE OCZY I JASNĄ KARNACJE CO PRZY JEJ WŁOSACH WYGLĄDAŁO PIĘKNIE. PODNIOSŁAM WZROK WOKÓŁ MNIE ZEBRAŁA SIĘ MASA LUDZI, NO MOŻE PRZESADZIŁAM BYŁO ICH OKOŁO PIĘTNASTU. GDY ZOBACZYŁAM WŚRÓD NICH AMAR ZESZTYWNIAŁAM.PATRZYŁ SIĘ NA MNIE TAK JAKBYM MU ZABIŁA MATKĘ WIDELCEM. DZIEWCZYNKA WYCZUŁA TO I SIĘ JESZCZE MOCNIEJ DO MNIE PRZYTULIŁA .

- JUŻ CI NIGDY NIE POZWOLĘ IŚĆ NA ŻADNĄ MISJĘ NIGDY!- PŁAKAŁA. –NIGDY!

NIE WIEDZIAŁAM CO ZROBIĆ. PRZECIEŻ NIE BYŁAM TĄ DZIEWCZYNĄ.ZRESZTĄ MOŻE MIAŁAM AMNEZJĘ I ZNAŁAM AMARA…. NIE! PRZECIERZ JA MAM DOM , SZKOŁĘ, RODZINĘ I…. ZMARŁEGO BRATA . TA OSTATNIA MYŚL BARDZO MNIE ZABOLAŁA JA MIAŁAM SWOJE ŻYCIE. NO SUPER TERAZ TY SIĘ POPŁACZ BĘDZIE IDEALNIE !

- DOBRZE JUŻ DOBRZE LAURA- ODEZWAŁ SIĘ CZARNOSKÓRY FACET- BRIELLE NIGDZIE SIĘ NIE WYBIERA.-CHCIAŁAM ZAPRZECZYĆ JEDNAK ZGRONIŁ MNIE WZROKIEM-ALE MÓSISZ JĄ PUŚCIĆ BO CHCĘ Z NIĄ PRZEZ CHWILĘ POROZMAWIAĆ.

-ALE NIE DŁUGO! – KRZYKNEŁA LAURA JESZCZE MOCNIEJ MNIE PRZYTULAJĄC.

BOŻE ILE ONA MA SIŁY! LEDWO MOGŁAM ODDYCHAĆ. MIAŁAM NADZIEJĘ ŻE NIE MIAŁAM ZBYT GŁUPIEJ MINY W KOŃCU LICZY SIĘ PIERWSZE WRAŻENIE. MÓWI TO DZIEWCZYNA SAMOTNICZKA ŚWIETNIE!

- OBIECUJĘ.- ODPOWIEDZIAŁ- ZARAZ CI JĄ ZWRÓCĘ - I TAK OTO CZARNOSKÓRY CHŁOPAK OCALIŁ MNIE PRZED ZMIARZDŻENIEM ŻEBER.

POSZŁAM Z NIM DO DUŻEGO OŚWIETLONEGO BUDYNKU.WNĘTRZE WYGLĄDAŁO NASTĘPUJĄCO: NA SAMYM KOŃCU BUDYNKU BYŁ PODEST A RESZTĘ MIEJSCA ZAJMOWAŁY ŁAWKI TAKIE SAME JAK W KOŚCIELE. CAŁOŚĆ OŚWIETLAŁY DWIE DUŻE LAMPY USTAWIONE W ODLEGŁYCH KONTACH I CHYBA NA TYM SKOŃCZĘ. NIE BYŁO TU NIC INNEGO. NA SZARYCH BRUDNYCH ŚCIANACH NIC NIE WISIAŁO. ŻADNEGO OBRAZU NAWET GRZEJNIKA, TO DLATEGO BYŁO TU TAK ZIMNO. NIE BYŁO TEŻ OKIEN ANI INNYCH DRZWI ORAZ… HYMM SUFITU. NIE WIEM CZEMU MNIE TO ZDZIWIŁO, MOŻE DLATEGO ŻE TAM GDZIE SIĘ OBUDZIŁAM BYŁ DACH, TAK DLATEGO.

NIE MIAŁAM ZIELONEGO POJĘCIA DLACZEGO CHŁOPAK POPROWADZIŁ MNIE DO TAK DUŻEGO I NA DODATEK ZIMNEGO POMIESZCZENIA MIAŁAM NADZIEJĘ, ŻE NIE BĘDZIE ZWOŁYWAŁ CAŁEJ RADY PRZED KTÓRĄ BĘDĘ MUSIAŁA SIĘ TŁUMACZYĆ. NIE MIAŁAM NAJMNIEJSZEJ OCHOTY Z NIKIM ROZMAWIAĆ. GDY USIEDLIŚMY W LOSOWO WYBRANEJ ŁAWCE CHŁOPAK SIĘ ODEZWAŁ

- SŁUCHAJ.. NIE WIEM OD CZEGO ZACZĄĆ- ZAJĄKAŁ SIĘ- PO PROSTU JESTEŚ BRIELLE BYŁAŚ MOJĄ… NASZĄ PRZYJACIÓŁKĄ JAKBY SIOSTRĄ BYŁAŚ TU OD SAMEGO POCZĄTKU PRZEJĘCIA RZĄDU I BUDOWAŁAŚ Z NAMI TEN OBÓZ… PODCZAS WYPRAWY PO BROŃ… NO CÓŻ ZDARZYŁ SIĘ WYPADEK… MOST SIĘ ZAWALIŁ I… TY BYŁAŚ NA KOŃCU… NIC NIE MOGLIŚMY ZROBIĆ- GŁOS MU DRŻAŁ – WIDZIAŁEM JAK SPADAŁAŚ W DÓŁ DO PRZEPAŚCI… A MY NIC NIE MOGLIŚMY ZROBIĆ… AMAR CHCIAŁ CIĘ SZUKAĆ ALE NIE BYŁO CZASU BO POLICJANCI SIEDZIELI NAM NA OGONIE NIC NIE MOGLIŚMY ZROBIĆ…

JAKIE PRZEJĘCIE RZĄDU?!? O CZYM ON MÓWIŁ?

- ZARAZ, ZARAZ CZYLI WY MYŚLICIE ŻE MAM AMNEZJĘ- PRZERWAŁAM MU – JA NIE JESTEM ŻADNĄ BRIELLE MAM RODZINE…( I KOTA) SWOJE ŻYCIE NIE WIEM JAK SIĘ TU ZNALAZŁAM TO BYŁ NIESZCZĘŚLIWY WYPADEK… -TERAZ TO JA SIĘ JĄKAŁAM- NAZYWAM SIĘ CORRIE I NIE MAM AMNEZJI.

- POSŁUCHAJ – ZACZĄŁ – TO NIEMOŻLIWE ŻEBYŚ BYŁA JEJ SOBOWTÓRKĄ…

- JA NIE WIEM JAK SIĘ TU ZNALAZŁAM – GŁOS MI SIĘ ZAŁAMAŁ – TO DZIAŁO SIĘ TAK SZYBKO.. – ZNOWU NAPŁYNEŁY MI ŁZY DO OCZU – JA NIC NIE ROZUMIEM. GDZIE JA JESTEM?

- JESTEŚMY W KAZAHSTANIE TERAZ TO SIĘ NAZYWA KATRIA PORĄBANA NAZWA NIE? JESTEŚMY TU OD SAMEGO POCZĄTKU. OD DWÓCH LAT. NIE ZŁAPALI NAS JESZCZE BO SIĘ TU ZASZYLIŚMY TO IDEALNE MIEJSCE JAKO KRYJÓWKA LECZ PROBLEM TKWI W TYM ŻE SĄ TU GORĄCE LATA I MROŹLE ZIMY ALE JAKOŚ SIĘ TRZYMAMY…

W KATRII?!? PRZECIERZ TO JEST JAKIEŚ TRZY TYSIĄCE KILOMETRÓW OD ISTII! WCZEŚNIEJ NAZYWANĄ POLSKA. CO JA MAM ZROBIĆ! NIEMOŻLIWE ŻE SIĘ TELEPORTOWAŁAM NIEMOŻLIWE! NIE TO SIĘ NIE DZIEJE. TO SEN, NIE TO KOSZMAR, JAKIŚ PORĄBANY KOSZMAR. MÓJ TOWARZYSZ CHYBA ZAUWARZYŁ PRZERAŻENIE NA MOJEJ TWARZY, BO ZŁAPAŁ MNIE ZA RĘKE.

- SŁUCHAJ- POWIEDZIAŁ- WIDZĘ ŻE TO DLA CIEBIE TRUDNE ,ALE… SPRÓBUJ CHOCIAŻ UDAWAĆ PRZED LAURĄ BRIELLE OKEJ? TO DLA NIEJ NAPRAWDĘ TRUDNE

POWOLI POKIWAŁAM GŁOWĄ PRZYPOMINAJĄC SOBIE ŁZY W OCZACH DZIEWCZYNKI.

- SZCZERZE TA SYTUACJE WYDAJĘ MI SIĘ BARDZO GŁUPIA I MAM NADZIEJĘ ŻE SIĘ WSZYSTKO WYJAŚNI- ODPARŁ- ALE NA RAZIE JESTEŚ BRIELLE I MASZ USZKODZONĄ PAMIĘĆ OKEJ? PO PROSTU NIE CHCĘ ZAMIESZANIA. TY MÓWISZ PRAWDĘ UFAM CI PROSZĘ ZROBISZ TO DLA MNIE?

ZNOWU POKIWAŁAM GŁOWĄ I NA NIC INNEGO NIE BYŁO MNIE STAĆ. JAKBYM BYŁA NIEMOWĄ. W GARDLE MIAŁAM WIELKĄ GULĘ I NIE WIEDZIAŁAM KIEDY SIĘ JEJ POZBĘDE. JA CHCĘ DO MAMY!

RESZTA DNIA MINĘŁA MI NA ZWIEDZANIU OBOZU. MOIM PRZEWODNIKIEM BYŁA LAURA. JAK TYLKO SIĘ DOWIEDZIAŁA ŻE „STRACIŁAM PAMIĘĆ” ZGŁOSIŁA SIĘ NA OCHOTNIKA BY MI WSZYSTKO POKAZAĆ I WSZYSTKO POWIEDZIEĆ JEŻELI O TYM DRUGIM MOWA TO BUZIA JEJ SIĘ NIE ZAMYKAŁA CIĄGLE GADAŁA O JAKIŚ NIE ISTOTNYCH DLA MNIE RZECZACH TAKICH JAK NA PRZYKŁAD OBCIĘCIE PIĘKNYCH, ALE TO NAPRAWDĘ PIĘKNYCH WŁOSÓW EVE DLATEGO, ŻE MIAŁA WSZY, ALBO ŻE ALKOWI PSUJĄ SIĘ ZĘBY. NIC MNIE TO NIE OBCHODZIŁO. JA CHCIAŁAM TYLKO WRÓCIĆ DO DOMU I NAD TYM CIĄGLE SIĘ ZASTANAWIAŁAM.

OBÓZ BYŁ POŁOŻONY NA KOŃCU TEJ DŁUGIEJ JASKINI. OGRODZONY JEST WYSOKIM PŁOTEM WYKONANYM Z DESEK. DOMY MIESZKALNE BYŁY MAŁE I WYKONANE Z CHYBA TO BYŁY PUSTAKI . STAŁY W RÓWNYCH ODSTĘPACH OD SIEBIE.WSZYSTKIE BYŁY IDENTYCZNE. POZA NIMI BYŁY DWA WIĘKSZE PROSTOKĄTNE BUDYNKI W JEDNYM ZNAJDOWAŁA SIĘ KUCHNIA I JADALNIA ,A W DRUGIM SZPITAL NO I JESZCZE TEN DUŻY JASNY BUDYNEK BEZ SUFITU.

CZARNOSKÓRY CHŁOPAK NAZYWAŁ SIĘ BRENDAN, A LAURA BYŁA (JAK MÓWIŁA) MOJĄ BLISKĄ PRZYJACIÓŁKĄ KTÓRĄ URATOWAŁAM Z RĄK ZŁYCH LUDZI NO I JESZCZE AMAR MÓWILI MI ŻE BYŁAM JEGO DZIEWCZYNOM. ZASKOCZYŁA MNIE TA WIADOMOŚĆ. JUŻ WIEDZIAŁAM CZEMU TAK SIĘ WZGLĘDEM MNIE ZACHOWAŁ. LECZ JA NIESTETY NIE MIAŁAM Z NIM JUŻ ŻADNEGO KONTAKTU. WIĘCEJ IMION NIE ZNAŁAM I W OGÓLE RESZTA OSÓB DOWIEDZIAWSZY SIĘ ŻE STRACIŁAM PAMIĘĆ ZACZĘŁA MNIE UWAŻNIE OBSERWOWAĆ, ALE TEŻ NIE WCHODZIĆ W DROGĘ. ROZPACZLIWIE USIŁOWAŁAM WYMYŚLIĆ POMYSŁ NA WYDOSTANIE SIĘ STĄD ,ALE GDY USŁYSZAŁAM O ZŁYCH POLICJANTACH I ZŁODZIEJACH KTÓRZY ZABIJAJĄ ALBO PORYWAJĄ LUDZI ZREZYGNOWAŁAM Z TEGO POMYSŁU.

UCZUCIE NIEPOKOJU ,ŻE NIE WRÓCĘ DO DOMU POWIĘKSZAŁO SIĘ NIEMIŁOSIERNIE Z KAŻDĄ MINUTĄ A BYŁAM TAM JUŻ DWIE GODZINY. NIE WIEDZIAŁAM CO ZE SOBĄ ZROBIĆ W MAŁYM POKOIKU ,KTÓRY MI PRZYDZIELONO. NIE CHCIAŁAM TU ZOSTAĆ TAK BARDZO ,ŻE AŻ MNIE TO BOLAŁO. NAGLE USŁYSZAŁAM ,ŻE NA ZEWNĄTRZ JEST ZAMIESZANIE. WYSZŁAM Z POKOJU NA MAŁY KORYTARZYK. TU WSZYSCY JUŻ SPALI. Z SZEŚCIU POKOIKÓW DAŁO SIĘ SŁYSZEĆ RÓWNOMIERNE ODDYCHANIE GDZIENIEGDZIE CHRAPANIE. SZEŚĆ SYPIALNI JEST DUŻYM WYNIKIEM ZE WZGLĘDU NA WIELKOŚĆ DOMU.

GDY ZNALAZŁAM SIĘ NA ZEWNĄTRZ DOSTRZEGŁAM MAŁĄ GRUPĘ LUDZI ,KTÓRZY SZYKOWALI SIĘ DO WYJŚCIA PRZEZ BRAMĘ. PEWNIE ZNOWU IDĄ NA POSZUKIWANIE JEDZENIA… ALE ZARAZ, PRZECIERZ DZISIAJ JUŻ BYLI NA ŁOWACH. TO MUSI BYĆ COŚ INNEGO I WAŻNEGO SKORO WYBIERAJĄ SIĘ JUŻ NA DRUGĄ WYPRAWĘ W CIĄGU DOBY. POSTANOWIŁAM PÓJŚĆ ZA NIMI ,MOŻE TO I NIE BYŁ DOBRY POMYSŁ ZE WZGLĘDU NA TO ŻE BĘDĘ MUSIAŁA IŚĆ W CIENIU BEZ BRONI ,ALE CO MI INNEGO POZOSTAŁO. NIGDY PRZECIEŻ NIE BĘDĘ MOGŁA SIĘ POGODZIĆ Z MYŚLĄ ŻE TU ZOSTANĘ. PRZYCZAIŁAM SIĘ ZA KUPKĄ KAMIENI ODCZEKAŁAM DWIE MINUTY OD ICH WYJŚCIA I RUSZYŁAM.

STARAŁAM SIĘ IŚĆ JAK NAJCISZEJ, ALE CO CHWILA SIĘ O COŚ POTYKAŁAM I WYDAWAŁAM PRZY TYM JAKIEŚ ZDUSZONE DŹWIĘKI. NA CAŁE MOJE SZCZĘŚCIE NIKT ICH NIE USŁYSZAŁ. MUSIAŁAM SIĘ PRZYGOTOWAĆ ŻE TA PODRÓŻ TEŻ NIE BĘDZIE NALEŻAŁA DO NAJLŻEJSZYCH I MIMO ŻE BYŁAM ZMĘCZONA Z CAŁYCH SIŁ PRÓBOWAŁAM NIE ZEMDLEĆ . DOBRĄ GODZINĘ POTEM USŁYSZAŁAM ZA SOBĄ JAKIŚ DZIWNY DŹWIĘK. GWAŁTOWNIE WCIĄGNEŁAM POWIETRZE. LUDZIE IDĄCY PARE METRÓW PRZEDE MNĄ TEŻ GO USŁYSZELI I ZACZELI POSYŁAĆ W MOJĄ STRONĘ ŚWIATŁO. SZYBKO SIĘ POŁOŻYŁAM I PRZETURLAŁAM DO NIEWIELKIEGO GŁAZU, ALE MNIE CHYBA ZAUWARZYLI BO KTOŚ PRZERAŹLIWIE KRZYKNOŁ BRIELLE.