.

Komentarze (15)

• 
  Anonim 31.10.2015

  Rasiu, kolejny raz mnie wzruszyłaś. Główna bohaterka ma rację, że niestety istnieją tacy ludzie, którzy tylko w ten jeden dzień odwiedzają groby i to nie z powodu braku czasu, po prostu wcześniej o tym nawet nie pomyślą. Na szczęście są osoby, które wyłamują się z tej tendencji, trzyma im gratulować. Tekst cudowny, a tytuł - drobiazgowy, malutkie kasztany i dziecko, które bardziej niż niektórzy potrafi zrozumieć po co przyszedł na grób swoich bliskich.
• 
  ausek 31.10.2015

  Popłakałam się czytając to opowiadanie. Dzieci czasami więcej rozumieją niż nam się zdaje. Piękne! :) 5
• 
  Rasia 31.10.2015

  Bardzo dziękuję i cieszę się, że udało mi się poruszyć :)
• 
  ausek 31.10.2015

  Rasiu, dzisiaj zauważyłam, że każde odświerzenie strony powoduje zwielokrotnienie wejść na daną stronę, nawet na swoją. Wcześniej tego nie było. Zgłosiłam to już.
• 
  Rasia 31.10.2015

  Naprawdę? U mnie zostaje tak samo :o
• 
  ausek 31.10.2015

  Rasia zauważyłam to dzisiaj na pracach wystawionych od wczoraj. Na wsześniejszych jest ok. Dziwne, bo nawet na moich dobija mi ilość wejść
• 
  Rasia 31.10.2015

  Może to żeby nas dowartościować moderator wprowadził ulepszenie xD
• 
  Constantin 31.10.2015

  Rasiu rzadko chodzę na cmentarz,ale często rozmawiam z tymi co odeszli i dzięki temu jest mi trochę lżel.Dziękuję ci za światło ,które przekażę dalej.
• 
  Marzycielka29 31.10.2015

  Bardzo poruszające. Trafiające do mnie w stu procentach! Pierwszy listopada, to dla mnie szczegolna data. Jest, to rocznica śmierci mojego wspaniałego taty. W cudowny sposób ujełaś tęsknotę, jeżeli można nazwać ją cudowną. Poprostu tekst porusza, to co nazywają sercem :)5
• 
  Rasia 31.10.2015

  Mnie z kolei poruszyły Wasze komentarze :) Marzycielko29 cieszę się, że ten tekst był dla Ciebie czymś szczególnym i mam nadzieję, że jest swego rodzaju modlitwą za wszystkich naszych bliskich.
• 
  Marzycielka29 31.10.2015

  Jest Kochana :*
• 
  Angela 31.10.2015

  Piękne i naprawdę wzruszające. Bohaterka ma słuszność, pamiętając o zmarłych, nie tylko tego jednego dnia. 5
• 
  Numizmat 01.11.2015

  Widać powtórzę tylko po przednich czytelnikach, ale cóż. Historia dziewczyny tragiczna, opowiadanie piękne i wzruszające. Już :)
• 
  avada 15.12.2015

  Świetna treść. Bardzo mi się podobała. Dobrze rozumiem dziewczynę z Twojego opowiadania. Niby powoli godzimy się z czyjąś śmiercią, a jednak brak tej osoby odczuwamy na każdym kroku.
• 
  Rasia 15.12.2015

  Dziękuję, że zajrzałaś. To miłe z Twojej strony i cieszę się, że także odnalazłaś w tym tekście coś dla siebie.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania