Chwile

Chwile cały czas przemijają. Są byt ulotne.

Nie potrafię dostrzec ich piękna. Powoli zaczynam być tutaj samotnym ziarenkiem.

Gdzie podziała się moja wydma? Tylko ja po niej pozostałem.

 

Dlaczego tak się stało? Dawne chwile stały się tylko wspomnieniem.

Idę przez życie, ale samotnie. Czy to moja wina?

To nie ja stworzyłem własną definicję. Obca ręka zaczęła pisać moją historię.

 

Czuję się czasem jak duch. Nikt mnie nie dostrzega.

Czasami pragnę pozostać w cieniu. Nie przejmuj się moimi łzami.

Nie chcę aby one zraniły też i was. Samotna droga, która ma ochronić obcych dla mnie ludzi.

 

Powinienem tak myśleć? Może jednak moim przeznaczeniem jest zaprzestać tego?

Gdzie zaprowadzą mnie moje myśli? Unoszą one mnie do chmur.

Jednak nawet pośród bogów jestem samotny. To słowo jest chyba wpisane w moją egzystencje.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • elenawest 16.11.2015
    Piękny tekst, choć smutny niewątpliwie. Zostawiam 5
  • Śliczne, mądre, potwornie smutne i przygnębiające. Lubię takie teksty. Bardzo podoba mi metafora o wydmach :)
    Ode mnie 5 :)
  • KarolaKorman 16.11.2015
    ,,Nie przejmuj się moimi łzami.
    Nie chcę aby one zraniły też i was. '' - dla mnie te słowa były najbardziej wzruszające. To dowód, że nie myślisz tylko o sobie. Wielkie 5 :)
  • elenawest 16.11.2015
    Karola, podpisuję się pod twoim stwierdzeniem :-D
  • comboometga 17.11.2015
    Dawno nie czytałam żadnego z Twoich wierszy, ale ten mnie bardzo zaintrygował. Świetny klimat, naprawdę piękny tekst.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania