Ciućmanijska historyja część 4.

- Jo, Aldona, a jak tam w ty robocie?- rzekła Aniela.

- A… Ja to tam mam lekku robotę, to my tam dobrze, ale jak tam te kobity na szwalni co su, to une się namęczu.

- To co jaż tak tam źle?

- No wisz, ciągle po godzinach robiu i w niedziele…

- W niedziele tyż?

- Tyż. A żebyś ty wiedziała jak tam w kiblu je…

- Co, takie ładne kible maju?

- Gdzie tam ładne. Jakie obskurne i jeszcze jak śmierdzi…

- To tam sprzuntaczki ni ma?

- Ni ma. Raz w tygodniu je, to co się dziwić. A w męskim kiblu to ponoć ni ma spłuczków przy kiblu, tylko bieru z kranu wodę, spuszczaju i potem wiadro pod zlew, myju ręce i do sedesa.

- A idźta i w cholerę!

- I najlepsze, że to je państwowa firma.

- Jo tam. Ty, Aldona, weź my tu podpisz o.

- Co to je?

- Nu, bo ja na radnu startuję i my się tu podpisz, imię, nazwisko, PESEL i adres.

- O, matka. Widzę z Ciebie się polityczka robi.

- Jo tam. I tak nie wygram.

- A od kogo ty startujesz?

- Od Zapióra.

Aldona nie mogła opanować śmiechu.

- Czego się śmiejesz?- spytała zniesmaczona Aniela.

- Nu te jego wierszyki to mnie rozwalaju.

- Co się nabijasz. Chłop ma łeb, a że je prosty człowiek i się przeciwstawia establichmentowi to chyba dobrze.

- Czemu?

- Establichmentowi.

- Matka, establiszmentowi się mówi.

- Nu to to właśnie.

- To Aldonka podpisz tu, o.

- Już matka piszę.

- Nu. Tera jeszcze Wiśniaki my zostali i Leunowi zaniese.