Coś mnie podkusiło.

Dziś coś mnie podkusiło, by otworzyć starą szuflade.

A w niej znalazłam, album i czekolade.

Więc kłade na stole, pamiętnik twarzy.

Wyblakłych, o smutnych spojrzeniach.

I przypominam sobie, o moich przyjaciół zwierzeniach.

I staram się, i próbuje przypomnieć sobie ich imiona.

Lecz nie mogę, nie potrafie.

Ma pamięć już kona.

Ze smutku, ze żalu, ze strachu.

Że o mnie nikt już nie pamięta.

Lecz nagle na tej fotografi, spostrzegłam.

Że jedna twarz jest uśmiechnięta.

To twarz tego, co idzie ze mną przez życie.

A więc ma pamięci, nie konaj.

Bo zapamiętałaś, jak wygląda me z nim życie.