Cytadela

Oto mój dom, moja twierdza.

Zbudowałem ją sam, i sam w niej będę mieszkał.

Nie mam miłości ani dziecka, nie mam rodziców, ani dużego pieska.

A kiedy już zmrok zapadnie, szara godzina nadejdzie, pozwól mi wejść w te jedno miejsce.

Gdzie czuję się trochę lepiej, lecz nie wystarczalnie.

Więc błądzę myślami, żeby zastanowić się dobrze przed ostatecznym stopniem.

I bredzę w śnie myśląc o przebrzydłej siostrze.

Po chwili się budzę w przekonaniu, że jestem tu sam, jedynie ja.

I naturalny blask pięknych gwiazd.