Artykuł stanowi próbę odkłamania stworzonej przez komunistów czarnej legendy sanacyjnego więzienia w Berezie Kartuskiej. Oczywiście lepiej byłoby, gdyby takie miejsce nigdy nie istniało, niemniej otoczona przez dwa bandyckie państwa Polska nie miała innego wyjścia i musiała stosować metody prewencyjne. Z więzienia w Berezie Kartuskiej większość osadzonych wychodziła po 3 miesiącach i na ogół ta metoda okazywała się skuteczna. Czy były wśród osadzonych osoby niewinnie posądzone. Być może tak, co nie zmienia faktu, że trafiały tam osoby wobec których czasowe odosobnienie było jedyną metodą zmuszenia ich do zaprzestania antypaństwowej działalności.
I rzekomym wymordowaniem więźniów przetrzymywanych po wojnie polsko - bolszewickiej w 1920 r. W jakiejś książce o Berezie znalazłem nawet relację, że oficerowie NKWD byli bardzo rozczarowani tym co znaleźli w Berezie. Żadnego ludobójstwa, ot trochę cięższe więzienie, o warunkach przypominających te standardowe sowieckie. Mieli nawet powiedzieć, że to była parodia więzienia.
Zresztą w sowieckich szpitalach nie dawano więźniom spokoju nawet w niedzielę, ani nawet w nocy, a 13 trupów było standardem w ciągu jednego dnia, a nie sześciu lat. Sowiecki więzień raczej nie mógł też liczyć na zwolnienie po trzech miesiącach, nawet jak mu nic nie udowodniono to standardowo zaliczał pięć lat gułagu, z którego najczęściej nie wracał.
Jestem daleki od tego, by wybielać naszą historię. Jednak co do tego jaka w rzeczywistości była Bereza a jaka jest jej utkana, czarna legenda - Bogumił ma jak najbardziej rację. Owszem, nie można Berezy usprawiedliwiać, ale zrównywanie jej z obozami zagłady to jakaś kpina.
To jest różnica jak pomiędzy smoliście czarnym a brudno-szarym. Pewnie z Berezy nie możemy być dumni - i już wtedy był to pomysł kontrowersyjny, nawet Józef Piłsudski, który pomysł premiera Leona Kozłowskiego zaakceptował - od początku go krytykował i miał powiedzieć, że (cytuję z głowy, niedokładnie) "w tę zabawę możecie panowie się bawić tylko przez rok, na dłużej nie daję pozwolenia, potem ośrodek ma zostać zamknięty" - jak wiadomo do tego nie doszło, być może gdyby naczelnik żył rok później, ośrodek rzeczywiście zostałby zamknięty.
Hypokryta Pierwsze obozy w Niemczech działały już od 1933 roku i z każdym rokiem ich przybywało, jeszcze przed wybuchem wojny. W latach 1933 - 39 przebywało w nich bez żadnych wyroków kilkaset tysięcy ludzi. Pierwsze gułagi też zaczęto tworzyć już w latach dwudziestych ubiegłego wieku i trzymano w nich miliony ludzi. Bereza na tle tego ludobójstwa w sąsiednich krajach była jedynie nieszkodzącą nikomu parodią.
Stanisław Mackiewicz trafił tam po artykule, w którym krytykował władze za dopuszczenie do nieproporcjonalnie małego udziału pojazdów zmechanizowanych w armii. Miało to być wynikiem braku dalekosiężnego planowania. Porównywał poziom uzbrojenia Niemiec i ZSRR z ilością tankietek polskiej armii, uważając w marcu 1939, że wojna wybuchnie i w razie walk lądowych nie będziemy mieli szans na skuteczną obronę. Uznano, że szerzy defetyzm i trafi do Berezy na trzy tygodnie. Historia szybko zweryfikowała jego przypuszczenia.
Co do liczby ofiar - 13 to liczba osób zmarłych na terenie obozu, ciężko chorych i umierających odsyłano do szpitala w sąsiedniej miejscowości, więc ich zgony nie wliczały się w statystykę.
Komentarze (10)
5/5
Zresztą w sowieckich szpitalach nie dawano więźniom spokoju nawet w niedzielę, ani nawet w nocy, a 13 trupów było standardem w ciągu jednego dnia, a nie sześciu lat. Sowiecki więzień raczej nie mógł też liczyć na zwolnienie po trzech miesiącach, nawet jak mu nic nie udowodniono to standardowo zaliczał pięć lat gułagu, z którego najczęściej nie wracał.
To jest różnica jak pomiędzy smoliście czarnym a brudno-szarym. Pewnie z Berezy nie możemy być dumni - i już wtedy był to pomysł kontrowersyjny, nawet Józef Piłsudski, który pomysł premiera Leona Kozłowskiego zaakceptował - od początku go krytykował i miał powiedzieć, że (cytuję z głowy, niedokładnie) "w tę zabawę możecie panowie się bawić tylko przez rok, na dłużej nie daję pozwolenia, potem ośrodek ma zostać zamknięty" - jak wiadomo do tego nie doszło, być może gdyby naczelnik żył rok później, ośrodek rzeczywiście zostałby zamknięty.
Co do liczby ofiar - 13 to liczba osób zmarłych na terenie obozu, ciężko chorych i umierających odsyłano do szpitala w sąsiedniej miejscowości, więc ich zgony nie wliczały się w statystykę.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania