Czary

Moje palce wypisują słowa niczym Merlin wypowiada ustami czary. Litery połączone stały się magią.

Sztuczki tej nie potrafi nikt pojąć. Na twarzach ludzkich tylko zdziwienia.

Czaruję wszystkich dookoła. Wasze umysły trzymam swymi myślami.

Wprowadzam was do swego umysłu. Oprowadzam ciała wasze po swym świecie niczym Mojżesz swój naród.

Prowadzę swoje oczarowane owieczki do swego raju. Potraficie dostrzec to piękno jak Matejko?

Jaka ręka namaluje ten obraz? Oczarowane umysły przemierzają ogrom pustego oceanu.

Powoli zbliża się kres tej wycieczki. Wchodzimy do moich Termopil niczym spartanie.

Bądźcie moimi wojownikami. Armia demonów ogromna jak motłoch Kserksesa.

Czujecie natłok tysięcy myśli zabójczych? One są moją włócznią przeznaczenia.

Uwalniam was już od swego czaru. Słowa kończą pętać wasze umysły.

Upadam na ziemię okryty całunem. Chciałem być tylko swoim poetą.

Wiecznie widzę przed sobą Mickiewicza. Czas zwolnił i cofnął się o tysiąc lat.