Momentalny autoportret

dama w czarnym golfie

z bordowymi paznokciami

patrzy, co jest za oknem

chyba czegoś szuka,

oczy nerwowo wędrują

rozstania i morderstwa,

kataklizmy i przestępstwa,

choroby i przekleństwa;

ludzie przez ludzi giną

a ona wciąż ta sama

bez weny na wiersze

jakaś taka piękna i nijaka

jak panienka z okienka

nikt jeszcze nie pomyślał,

że coś męczy jej duszę

bo nikt nie pomyślał o tym,

że marzy o samotności

lecz nie takiej wśród ludzi-

takiej, co da jej ciszę,

żeby móc w czerni i bieli

rozebrać się i będąc w pościeli

upić się własnymi łzami

bo są jedyną trucizną,

którą może zażyć

wtedy by już przestała szukać

oczy skierowałyby się ku górze

wreszcie stałaby się

wolna

Komentarze (4)

Rossy 23.12.2016

Cudowne... Nie ma fragmentu, który by mi się nie spodobał, po prostu dzieło sztuki! 5

Shemore 23.12.2016

Takiego komentarzu się nie spodziewałam, zwłaszcza ze względu na to, że napisałam ten wiersz po 'dłuższej' przerwie. Bardzo dziękuję!

Larwa 23.12.2016

Pozwolę sobie przyczepić się do fragmentu:
,,jakaś taka piękna i nijaka
jak panienka z okienka"...
Nie podoba mi się, kiedy w wierszu używane są sformowania typu ,,jakaś taka". Nie wyglądają dobrze w wierszu - takie jest moje zdanie.
Może byłoby lepiej
,,Piękna i nijaka
Jak dama z obrazu",
bo to ,,okienka" brzmi tak... niepoważnie. Nie wiem, może to tylko takie moje nietypowe zboczenie... być może.
Ale to oczywiście tylko taka moja drobna sugestia :)
Za całość zostawiam 4, bo generalnie wiersz mi się podobał ^^

Shemore 23.12.2016

Właśnie chodziło o to, aby ten fragment tak zabrzmiał. Ale dziękuję mimo wszystko za krytykę. ;)

Momentalny autoportret

Komentarze (4)

Napisz komentarz