dead_soul_

Znacie te uczucie,jeśli w dzień jesteście uśmiechnięci,pełni życia,szczęśliwi,a w nocy po prostu jakby,ktoś wam wyłączył tryb udawania?Bo ja tak...

W dzień uśmiechnięta dziewczyna,która wszystko stara się obrócić w żart,rozwiązuje wszelkie konflikty,spory,ciągle się śmiejąca.

A w nocy gdy nikogo nie ma,nikt nie patrzy,to staje się zupełnie inną osobą.

Ale czemu tak jest?

Czemu udajemy kogoś kim nie jesteśmy?

Czemu staramy się udowodnić innym,że nas znają a tak naprawdę wszystko co o nas wiedzą to kłamstwo?

Zakładamy maski i gramy swoje role.

Uśmiechem tuszujemy otaczające nas kłamstwo,nie jest nam z tym dobrze,ale nie jest też na tyle źle by z tego zrezygnować.