Depresja

Zakute słońce w samotności łańcuchy

Smętnym wzrokiem spada z niebios

Gasną tulipany, wrzosy i róże

Chłodno szumi tylko wiatr.

Szklanych oczu palący deszcz

Wypalił dziury w książki kartkach

Prosząc do tańca piękne portrety

Martwych chwil wczorajszego dnia.

Wyrwał wicher łzami stron parę

Pustych czekających na atrament

Wiążąc pętli ciasny sznur

Skończył przedwcześnie książkę.

Następne części: Depresja - Moja wierna towarzyszka

Komentarze (10)

Antoni 04.02.2017

Zakończenie dobre, reszta, hm, bywało lepiej. 4.

D4wid 04.02.2017

Moim zdaniem jest na odwrót, a przynajmniej takie wrażenie odniosłem gdy to pisałem. Czego Twoim zdaniem tutaj zabrakło?

Drzazga w mózgu 05.02.2017

Nie jestem pewny, ale szyk niektórych wersów jest niepoprawny. Możliwe, że taki był cel. Nie pasuje mi np.sznur pętli, czy chłodno szumi tylko wiatr. Jeśli chodzi o treść to chyba tego nie czuję. Możliwe, że czegoś nie odczytałem, więc pozostawię bez oceny.