Do M.

Ostra, skalista kulminacja turni – kres drogi,

Wieńcem jej agresywne, wrogie, szarpane granie,

Obok przełęcz wąska, jak otchłanny ślad po ranie,

Czeluść pomiędzy wierzchołkami- kula u nogi.

Wodogrzmotów szał - myśli trwożne w odmęty strąca,

I me lico rzewliwe rozsiane krople roszą,

Kamienne korytarze rączo potoki noszą,

Myśli - topielce krzepi szumna woda płynąca.

Gdybym teraz w objęciu Twym snuła miłosną pieśń,

Halny nie byłby gniewny ni mgła, ani zimny deszcz,

Ani przepaść, czekająca na lotu człeczy dreszcz.

Gdybym teraz w objęciu Twym snuła miłosną pieśń,

W raju, ach!, byłabym, raj na ziemi bym miała,

Śród nagich skał, śród nagich skał, szczęśliwa bym trwała.