Drabble - Kiedy jeszcze byłam człowiekiem.
Halo! Jest tu ktoś?! Czy może znów zostałam sama na polu bitwy? No tak, przecież wy nie potrzebujecie takiej słabej istoty, jak ja! Wiedzcie jednak, że kiedy jeszcze byłam człowiekiem. Toczyła się podobna gra. A ci, których dziś nazywacie wielkimi wodzami dobrowolnie zeszli na drugi plan! I naprzeciw siebie wystawili początek i koniec dnia. Czyli ciebie, dumnego księcia nieba. I mnie słońce, które przyćmić ci się udało. Ale to słońce jak feniks się odrodziło i cię pokonało! Hej! Dalej nikt nie odpowiada. A ty co się tak na mnie patrzysz?! Oj przecież to lustro, ono na mnie nie będzie krzyczało.
Komentarze (4)
Moje sugestie:
* kiedy jeszcze byłam człowiekiem - kiedyś byłam człowiekiem (?) (niezrozumiałe, czyżby zabrakło kontynuacji zdania?)
*nieba. I mnie - nieba, i mnie
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania