Droga

Widzę jeden krok przede mną,

Wszędzie indziej ciśnie ciemność

Słyszę turkot kół po bruku,

Cichy w wszechobecnym huku

Szlak wyznaczam, szlak zdobywam

Ziemi kroków trop wyrywam

Liści szum me ruchy głuszy,

Kruchych od przedwiecznej suszy

Świszczy pełznąc śliska dusza,

Wśród sitowia się porusza

Ledwie niemal jej dotykam,

Z splotu palców się wymyka

W przód przeć, swe podeszwy zetrzeć

Rzucić się w obszerną przestrzeń

Droga chwil chłonąca wiele

Kończyć się nie musi celem