Droga do...

Nie dokończyłam.

Idąc przez życie

chciałam to robić tak naprawdę

Żyłam?

Nie wiem

Nie zapomnę

Zgubię się pośrodku tego całego bałaganu

i nic nie będziesz mógł zrobić

nic...

Coś się kończy, a coś zaczyna

jak się czujesz?

Mówili, że dobrze

Że dobrze się umiera

I nie mogę uwierzyć w słowa

i z tego wszystkiego

z całego zamieszania

znów zaczyna mnie boleć głowa

Mogłam cię pocieszyć

mogłabym, gdybym nie musiała

się do samej siebie

śpieszyć

mówiłam, ucieknę

Raz za razem krzyczę za sobą

za tobą

dlaczego odwracasz się przy drugim

razie

kiedy to wołanie nie wyraża siebie

a tylko cienie

na ciemnym, burzowym

Nie tym niebie

Czasem stawałam do walki

wiesz,

dwa lata przed starciem.

Z odległości tak słodkie

niczym prosta gra dla prostych dzieci

znikałam.

Bo my jesteśmy dziećmi

choć umierasz

choć odchodzisz

choć nie mówię tylko piszę

jesteśmy nimi

i w tym, że nie chodzę

nie płaczę

nie ma twojej

niczyjej winy

Skrzydła czasem odpadają same z siebie

Nogi odmawiają

ręce trzęsą się

z pogardą

One najwięcej tracą

same nie uciekną