Droga Pani część 3

Już prawie zasypiam przy Pani słowach, na różowej kartce papieru.

Każdego dnia, gdy tylko biorę ją w dłonie, liczę naiwnie , że jeszcze uszczknę, wyczytam , odnajdę cząstkę Pani.

Dawniej śmiałem się z ludzi, którzy z pietyzmem formułowali zdania, by treść nabrała wymiaru zmysłowości, a dziś sam siebie tym kuszę.

Tak wiele chcę Pani przekazać swych emocji, które nabierają mocy pod wpływem treści która emanuje ze starannie ułożonych zdań.

Podobno każdy z nas ma szaleństwo wpisane w egzystencję, więc trzeba ciągle baczyć na swoje zachowanie ze spora dozą sceptycyzmu.

Jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu , że otarłem się o wariactwo.

Bo czy nie było takowym, zaczepienie nieznajomej osoby, czy nie było to iście szaleństwem, wypowiedzenie zdania – „ Przepraszam, czy Pani jest dziś smutna”

Propozycja spaceru, a następnie potok słów, który musiała Pani przyjąć, który topił Pani płytki oddech.

Moja odwaga na pograniczu bezczelności, mój zapał w pokonywaniu Pani nieśmiałości, dziś są mi za wytyk.

To jednak spowodowało, że moje życie nabrało barw, jest ciekawym etapem rozwoju.

Dzięki Pani sile spokoju, mój introwertyczny charakter, przybrał wymiar powściągliwego rozmachu.

Dziękuję za każdy list, za każde słowo, i proszę mi wierzyć, że wszystko jest warte przelania na kartkę papieru.

Dziś wiem, że takie łamanie zasad, konwenansów, tabu, sprawiło, że wyswobodziłem się z pręgieża otoczenia. Ich zasad, dyscypliny spojrzeń.

Bo zawsze trzeba się oddać chwili , a zwłaszcza zaufać intuicji.

Pozdrawiam i życzę wspaniałego tygodnia.