Drzewisko

powstają z żyletek, lanosy i e - trzydziestki

kawalkady polonezów, misumiczi galanty

(moja matka do śmierci nie nauczyła się

prawidłowo wymawiać nazwy marki)

z obrazków skleja się dzieciństwo

miodowy pejzaż

piszę pierwszą powieść szkatułkową

(z persektywy czasu - trudno uwierzyć

co chodziło po głowie trzynastolatkowi!)

wszystko - tak różne od teraźniejszości

oldschoolowe, jakby urodzone przez staruszkę

wydrapane szponami czarownicy na korze

pramłodej brzozy

sunie się tej karawanie, powoli

przez złote krajobrazidła

tworzy się niebotynka, sielanidło ze smaru

i benzyny chlupiącej w bakach maluchów

rozrzewnienie tak wielkie

że nic, tylko - siekierą! - na pół

aż powstaną dwie małe nostalgie

w końcu - nie będzie się chciało

pamiętać, o czym były juwenilia

na szkieletach książek wyrosną parkingi

zjadą się niepiśmienni w odpicowanych legazach