Dwie randki

Miała być proza, a że nią nie jest, wyszło jak wyszło. :(

Wyszłam zrozpaczona z kawiarni.

Wciąż słyszałam w głowie te słowa,

sprawiały mi tak wielki ból.

Padający deszcz rozcieńczał

moje kwaśne łzy.

A to miał być piękny wieczór,

spędzony w towarzytwie ukochanej osoby.

Zamówiliśmy po szarlotce,

on kawę na ławę:

"To koniec. Nie kocham cię już."

Niby takie proste słowa,

a jakie skomplikowane cierpienie

niosą za sobą.

Wyobraziłam sobie czarny strumień,

który zapewne przecinał mój policzek.

Ach! Ten deszcz!

Bo to właśnie on

rozmył mój makijaż.

Może na przyszłość zapamiętam,

że na randki, to tylko wodoodporny.

W razie deszczu, oczywiście.

A zresztą, co mi ma zależeć?

Już wszystko mi jedno.

Szłam na drugą randkę tegoż wieczoru.

Możecie mnie nazwać fałszywą, dwulicową,

ale najpierw wysłuchajcie mojej histori do końca.

Cukiernia, w której się umówiłam,

znajdowała się po drugiej stronie ulicy.

Weszłam do jej ciemnego,

lecz przytulnego wnętrza

i ujrzałam go.

Siedział ubrany cały na czarno,

czekał na mnie.

Kiedy nasze spojrzenia się skrzyżowały,

poczułam niewyobrażalną ulgę.

Nie wyglądał na zaskoczonego,

ujrzawszy mój rozmazany makijaż.

Podeszłam do niego

i usiadłam naprzeciwko.

On uśmiechnął się słodko,

aż mi zaparło dech w piersiach

i wyciągnął pistolet z kieszeni.

Wtedy i ja odwzajemniłam uśmiech.

Wycelował w moje serce.

Strzelił. Padłam martwa na krzesło.

Taka to była moja randka ze śmiercią.

Komentarze (15)

Lucinda 30.04.2016

Hm, gdy się to czyta, faktycznie ma się poczucie, że miała być proza :D W każdym razie to smutna historia. Jak bardzo kuszące stało się spotkanie ze śmiercią dla dziewczyny w rozpaczy, którą sama chciała zatuszować przed sobą... 5:)

Lotta 30.04.2016

Dziękuję Ci bardzo Lucindo, zwłaszcza, że takiej oceny się nie spodziewałam :D

Lucinda 30.04.2016

Lotta, może ktoś, kto bardziej się zna, dałby inną ocenę, nie wiem. Ja oceniałam głównie za treść, która do mnie przemówiła:)

Lotta 30.04.2016

Lucinda to miłe, że treść Cię przekonała. Cieszę się :)

O-Ren Ishii 30.04.2016

Do mnie również wiersz przemówił. Czy nie powinno być "ujrzawszy"?
Po jednym zawodzie idzie się w ramiona pewnej ulgi? Ach, jakieś mi to bliskie. 5 :)

Lotta 30.04.2016

Powinno, już poprawiam xD dzięki Ren :*

Łowczyni 30.04.2016

Ach, ale emocji mi dostarczyłaś, Lotto. :)
Treść wiersza do mnie trafiła. I to mocne zakończenie. Zostawiam 5. :)

Lotta 30.04.2016

Dziękuję Ci pięknie Łowczyni :) Naprawdę się nie spodziewałam tylu miłych słów :D

Łowczyni 30.04.2016

Hm, z reguły tak jest. Kiedy się człowiek nie spodziewa - właśnie wtedy zostaje najbardziej wyróżniony. :)

alfonsyna 30.04.2016

Czuję w tym potencjał na naprawdę dobrą prozę, szczególnie biorąc pod uwagę mocne, zaskakujące zakończenie. Szkoda, że nie ma prozy, ale w tym wydaniu również jest w porządku, do mnie również przemówiła treść i za to zostawiam 5 :)

Lotta 30.04.2016

Uff, dziękuję ślicznie. Ale się cieszę, że nie jest aż tak źle, jak myślałam, że będzie :D

Rasia 01.05.2016

"ale najpierw wysłuchajcie mojej histori do końca." - historii*
Szkoda, że jednak nie zdecydowałaś się z tego zrobić prozy, bo wyszłoby intrygująco. Wiersz troszkę za bardzo przypominał mi tutaj króciutkie opowiadanie, no ale mniejsza z tym. W każdym razie ciekawie pokazałaś takie zjawisko natychmiastowej ulgi i wykorzystałaś postać śmierci. Zostawiam 4,5 czyli 5 ;)

Lotta 01.05.2016

Dziękuję pięknie Rasiu. :D

marcepanowypotwor 02.05.2016

Proza byłaby z tego przednia! :D widzę na wszystkich ostatnia płaczliwa pogoda odciska swoje piętno, utwór emocjonalny z ciekawym zakończeniem, ale pomimo tego czegoś mi zabrakło - idę szukać w innych wierszach! :)

Lotta 02.05.2016

Dziękuję pięknie. :)

Lucinda 30.04.2016
Hm, gdy się to czyta, faktycznie ma się poczucie, że miała być proza :D W każdym razie to smutna historia. Jak bardzo kuszące stało się spotkanie ze śmiercią dla dziewczyny w rozpaczy, którą sama chciała zatuszować przed sobą... 5:)
Lotta 30.04.2016
Dziękuję Ci bardzo Lucindo, zwłaszcza, że takiej oceny się nie spodziewałam :D
Lucinda 30.04.2016
Lotta, może ktoś, kto bardziej się zna, dałby inną ocenę, nie wiem. Ja oceniałam głównie za treść, która do mnie przemówiła:)
Lotta 30.04.2016
Lucinda to miłe, że treść Cię przekonała. Cieszę się :)
O-Ren Ishii 30.04.2016
Do mnie również wiersz przemówił. Czy nie powinno być "ujrzawszy"?
Po jednym zawodzie idzie się w ramiona pewnej ulgi? Ach, jakieś mi to bliskie. 5 :)
Lotta 30.04.2016
Powinno, już poprawiam xD dzięki Ren :*
Łowczyni 30.04.2016
Ach, ale emocji mi dostarczyłaś, Lotto. :)
Treść wiersza do mnie trafiła. I to mocne zakończenie. Zostawiam 5. :)
Lotta 30.04.2016
Dziękuję Ci pięknie Łowczyni :) Naprawdę się nie spodziewałam tylu miłych słów :D
Łowczyni 30.04.2016
Hm, z reguły tak jest. Kiedy się człowiek nie spodziewa - właśnie wtedy zostaje najbardziej wyróżniony. :)
alfonsyna 30.04.2016
Czuję w tym potencjał na naprawdę dobrą prozę, szczególnie biorąc pod uwagę mocne, zaskakujące zakończenie. Szkoda, że nie ma prozy, ale w tym wydaniu również jest w porządku, do mnie również przemówiła treść i za to zostawiam 5 :)
Lotta 30.04.2016
Uff, dziękuję ślicznie. Ale się cieszę, że nie jest aż tak źle, jak myślałam, że będzie :D
Rasia 01.05.2016
"ale najpierw wysłuchajcie mojej histori do końca." - historii*
Szkoda, że jednak nie zdecydowałaś się z tego zrobić prozy, bo wyszłoby intrygująco. Wiersz troszkę za bardzo przypominał mi tutaj króciutkie opowiadanie, no ale mniejsza z tym. W każdym razie ciekawie pokazałaś takie zjawisko natychmiastowej ulgi i wykorzystałaś postać śmierci. Zostawiam 4,5 czyli 5 ;)
Lotta 01.05.2016
Dziękuję pięknie Rasiu. :D
marcepanowypotwor 02.05.2016
Proza byłaby z tego przednia! :D widzę na wszystkich ostatnia płaczliwa pogoda odciska swoje piętno, utwór emocjonalny z ciekawym zakończeniem, ale pomimo tego czegoś mi zabrakło - idę szukać w innych wierszach! :)
Lotta 02.05.2016
Dziękuję pięknie. :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania