Dwóch grabarzy

Dwóch grabarzy - starszy i młodszy, kopali właśnie kolejny dół. Dzisiejszy dzień był dla nich wyjątkowo pracowity. Żar lejący się z nieba nie ułatwiał pracy, a ziemia była twarda i ciężka.

Młodszy pracownik zatrzymał się na chwilę przy kolejnym kopaniu. Wbił łopatę w ziemię, oparł się o nią, przetarł zroszone potem czoło i westchnął. Starszy mężczyzna zauważając pogrążonego w zadumie młodzieńca, także przerwał pracę. Napiwszy się wody z butelki, zbliżył się do niego.

-Co tak stoisz? - spytał bezceremonialnie.

Młody nie odwrócił wzroku.

-A tam, tak tylko myślę - bąknął niechętnie.

-A o czym tak myślisz? - dopytywał starzec. Młodszy grabarz odczekał chwilę po czym wreszcie się odezwał:

-Zastanawiał się pan kiedyś nad sensem życia?

Starzec zrobić wielkie oczy i lekko rozchylił usta

-No bo - kontynuował młodszy - wie pan, wszyscy gdzieś gonią, szukają czegoś, a...

-Synek - przerwał mu starszy - Zamiast filozofować, popatrz gdzie pracujemy i potem sobie odpowiedz, co jest sensem życia.

Młodszy zamilkł, i obaj wrócili do pracy.