Dzieci Kronosa

Uczucia, zakopane z dawna.

Emocje drwiące z braku działań i błędnych decyzji.

Obsesja mylona z miłością.

Ucieczka - jedyne ujście rozpaczy.

Nowy świat, wrażenia, spojrzenie...

miliony oczu skierowanych wgłąb.

Na co patrzę?

Każdy ja umierał, ostatnim tchnieniem karmiąc węża.

Stopniowo odzierając z kłamstw, utrata zmienia się w pożądanie.

Serce intensywniej pompuje krew, ciało nie kłamie.

Słucham.

Nienawiść na równi z mądrością, cień ściga światło.

Nie mogą żyć bez siebie.

Kto powiedział że nie dam rady - nie chcę ich od ciebie.

Piękno, gorąc słońca, czyste niebo, marzenia, horyzont bez chmur.

Tułaczka, cios od tyłu, trzy iluzje i jedna porażka.

Chwila ponad, dalej niż zwykle, szansa - dalej, dalej.

Samemu.

Słabość zdycha zbyt długo, gdy karmisz jej truchło.

Jeśli wierzysz że życie nie zna granic

Potępienie również nie może ich mieć.