Formy krótkie #23 TEATRZYK... JAKIŚ TAM

Neurotyk, wybacz zainspirowałeś mnie, mam na myśli Twój „Teatrzyk z pętelką” ;)

___________________________________

TEATRZYK JAKIŚ TAM

przedstawia...

"KRÓLEWNA "ŚNIEŻKA" I..."

Osoby:

KRÓLEWNA ŚNIEŻKA

Po romansie z siedmioma krasnalami (facetami) słowo „śnieżka” zmieniło dla niej znaczenie.

MĘDREK

Jeden z krasnali (facetów), lubi się wymądrzać, na co wskazuje jego imię, co nie?

PŁACZEK

Histeryk do entej potęgi...

KSIĄŻĘ

Wybawca Śnieżki (wolne żarty).

KRÓLOWA ŚNIEGU

Mroczna postać.

AKT I

KRÓLEWNA ŚNIEŻKA

/do Płaczka/

Daj mi wreszcie ten proszek!

PŁACZEK

/płacze, a co ma innego robić?/

Ale... /płacze/ Śnieżko, tobie po tym znowu odbije...

KRÓLEWNA ŚNIEŻKA

/wkurwiona/

Albo mi to dasz, albo ja zwariuje! Wiesz co mi zrobił Mędrek!

PŁACZEK

/podaje Śnieżce „śnieżny” proszek i nadal płacze, co za mazgaj!/

P... p... roszę /wyciera nos/

KRÓLEWNA ŚNIEŻKA

/wkurwiona/

Przestań ryczeć, do jasnej cholery! /wciąga proszek i odpływa w inną „rzeczywistość”/

AKT II

Śnieżka leży, prawie nieżywa, żeby nie było. Płaczek, stoi nad nią i co robi?... Płacze! Wkurzający typek.

MĘDREK

/do Płaczka/

Coś ty jej zrobił? Czy ja nie mówiłem, ażeby... /mówi, wymądrzając się/ Mówiłem przecież też... /dalszy ciąg jego wywodu, jaki to on jest wspaniały, a jaki zajebisty!/ Czy ty mnie w ogóle słuchasz? /pyta zdziwiony/

PŁACZEK

/cały czas rycząc/

N...n...nieee... Nie mogę... ja... ja płaczę... nie widzisz?

MĘDREK

/zirytowany/

Przecież ty nic innego nie potrafisz, jak tylko się mazać.

Płaczek ryczy jeszcze bardziej (o ile to w ogóle możliwe).

AKT III (ostatni)

KRÓLEWNA ŚNIEŻKA

/budzi się po „odlocie”, zauważa Mędrka/

Co ty tutaj robisz? Kochanie...? /Mędrek nie odpowiada/

PŁACZEK

/płacze/

MĘDREK

/pojawia się i już ma coś powiedzieć/

KSIĄŻĘ

/pojawia się nie wiadomo skąd/

Moja piękna Śnieżko! /mówi pełen nadziei/ Pocałuje cię teraz, a potem zostaniesz moją żoną! (jest pewny siebie, skurczybyk jeden!).

KRÓLEWNA ŚNIEŻKA

Żartujesz chyba? /śmieje się, ale jakoś tak... czy ja wiem... dziwnie!/

KSIĄŻĘ

/uśmiecha się, nadal pewny siebie/

Nie! Będziesz moją!

PŁACZEK

/płacze, ten to nic innego nie potrafi/

MĘDREK

/mądrzy się jak zawsze, ale ten też nic innego nie potrafi/

KRÓLOWA ŚNIEGU

/wyłania się/

A teraz to ja was zamroże (serca ma na myśli) i rozbiję na kawałki, małe cząsteczki! (jak lustro).

Pach! Śnieżka i Książę dryfują w kawałkach w powietrzu. Płaczek... płacze. Mędrek... mądrzy się.

KRÓLEWNA ŚNIEŻKA

Mój książę! Mój kochany!

KSIĄŻĘ

Trochę za późno ty niezdecydowana... (cenzura) /widzi już inne królewny, ciekawsze od Śnieżki/.

MĘDREK

A nie mówiłem, że tak będzie... /mądrzy się/

PŁACZEK

/Płacze... ten to nudny jest!/

Kurtyna

/opada, nie wiedząc czy śmiać się, czy płakać/