Gladiator

Był piękny, jakby Apollo wykuł w nim swoją twarz dłutem Leocharesa, a gladiatorzy podzielili się ciałem i oddali Welońskiemu. Teraz dumnie reprezentuje stolicę. Cud natury, młody bóg.

Był piękny i był mój. Co z tego, że przez chwilę, piękna nie da się zamknąć w dłoniach, wiatru nie zatrzymasz.

 

Za firanką w oknie zgarbiona postać śledzi splecione ręce roześmianych nastolatków. Jest cisza, od czasu do czasu słychać delikatne tykanie zegara, jeszcze jest w nim życie, jeszcze odmierza czas i rysuje zmarszczki.

Usta bezgłośnie odmawiają modlitwę. Z wypłakanych oczu nie można wyczytać czy to prośby o życie, czy o śmierć.

 

Nagle pokój jaśnieje, przyszło słońce zmęczone długą wędrówką, usiadło przy stole, odpoczywa. Jest jak wspomnienie o cieple, które kiedyś mieszkało w sercu.

Blade oblicze nabiera rumieńców.

Gladiator
Autor: betti
Czytano 461 razy
Data dodania: 13.03.2019

Średnia ocena: 3.6  Głosów: 18

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (16)

  • Lamb 13.03.2019
    Ciekawe. Może ze mną dzisiaj słabiej, nie mogę wyłapać clue. Ale napisane zgrabnie, delikatnie, mniam. Byczo, że jesteś.
  • betti 13.03.2019
    Ja też się cieszę... Dzięki za odwiedziny.
  • Wrotycz 13.03.2019
    Piękny wiatr:)
    Miniaturka o darach, które choć minęły wraz z młodością, nadal grzeją serce.
    Bezbłędna interpunkcja w tym klimacie spokoju, równowagi. I za ten uchwycony spokój - 5.

    A ten gladiator z siecią taki bardziej słowiański z urody:) Wg mnie.
  • Lamb 13.03.2019
    Dzięki Tobie głębiej załapałam sens. Ty wszystko umiesz odszyfrować.
  • jesień2018 13.03.2019
    Lamb to prawda, Wrotycz jest niesamowita :)
  • Wrotycz 13.03.2019
    Musiałam wyguglać ową rzeźbę, zatem... bez przesady, dziewczyny:)
  • jesień2018 13.03.2019
    Ochhhh lubię takie melancholijne teksty... pięknie.
  • TseCylia 13.03.2019
    Mnie bardzo się podoba.
  • Bogumił 13.03.2019
    Zgrabne.
  • Francis - Gorzalka 13.03.2019
    Miniatura interesująca. Wyczuwam nostalgię... Twoją, albo we mnie... nieważne. Ładnie.
    W paru miejscach zapis można byłoby poprawić i byłoby niemalże idealnie.
  • zingara 13.03.2019
    „Podróże sen­ty­men­talne wy­magają od­wa­gi. Uświada­miają nam, że po daw­nych emoc­jach nie ma już śladu.” Nie wiem czemu, ale tak mi się skojarzyło. Podoba mi się.
  • Mia123a 13.03.2019
    Nie, no dobre to. Przeczytałam dwa razy aby lepiej zrozumieć. I no, ładnie napisane.
    Wiem taki komentarz do niczego ale, zawsze coś :)
  • betti 13.03.2019
    Dziękuję wszystkim za komentarze. Zingara dotknęłaś istoty problemu - ale znając Ciebie wiem, że nie było to trudne.

    Pozdrawiam.
  • Keraj 14.03.2019
    Uroda zewnętrzną przemija, ważne aby w środku nas pielęgnować piękno.5
  • Light 14.03.2019
    Ładna miniatura. Smutna, ale pełna też jakiejś ulotne radości. Pozdrawiam.
  • yanko wojownik 18.04.2019
    No normalnie poezja, ale to wstające słońce nabiera rumieńców - metafor nie kumający jestem.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania