Głębia
Czubkiem języka drążyłem jej pępek. Miała taki malutki, głęboko zapadnięty, więc tajemnica tkwiła w zacienionym wnętrzu. Poszukiwałem smaków dzieciństwa; leśnych poziomek ze śmietaną, pajdy domowego chleba z masłem własnoręcznie ubitym w maselnicy przez ciotkę Helę. Zapach lekko spoconego ciała dziewczyny przypominał zioła z łąki, rosnące za drewnianym domem wujostwa, w połączeniu z gorzkawą nutką bergamotki. Oparłem policzek o brzuch Magdy, palcem prowadząc kropelkę potu powoli zmierzającą pomiędzy uda. Westchnęła cicho kiedy kropelka i mój palec dotarły w tajemniczy zakątek osłonięty rzadkim lasem włosów poruszających się od niechcenia w słabym wietrzyku sierpniowego popołudnia. Kątem oka obserwowałem jej twarz, powoli zanurzając się w wilgotnej przestrzeni, jednocześnie ocierając delikatnie kciukiem malutki cypelek (jak to ona nazywała uwodzicielsko - wyrosłek). Czułem przez przyciśniętą do jej podbrzusza skórę policzka, jak tętni wzbierająca tam krew, z szumem uchodząca do nabrzmiewających skrzydeł motyla, które coraz szybciej pieściłem. Zaczęła coraz mocniej i gwałtowniej oddychać. Powieki drgały, a usta poruszały się bezgłośnie, jakby chciały przecisnąć przez spierzchnięte klify warg, gwałtowny przypływ słów.
Mój maszt przeszkadzał mi w powolnym przesuwaniu się do góry. Zahaczyłem o jej stopę, potem o kolano. Czułem, że zaraz eksploduje nabrzmiałością. W głowie miałem cudowną pustkę. Każdy problem tego świata był nieistotny, bo nie istniał w tej chwili. Dotarłem do twarzy Magdy i przesunąłem językiem po jej spękanych wargach. Miała cały czas zaciśnięte powieki, a niesforny kosmyk rudych włosów położył się na policzku. Dosięgnął ust, więc przygryzła go odruchowo. Nogi rozwarły się i wjechałem w niewidzialną przestrzeń gładko i gwałtownie. Zadrgała spazmatycznie. Poczułem zaciskające się falami ściany . Sam doznałem skurczu, który spowodował, że znieruchomiałem wyprężony. Wpłynąłem w nią w rytmie podwójnego pulsu krwi, w rozkoszy na granicy bólu...
***
Powoli wyłaniały się z mgły rozmazane twarze, a przez przymrużone powieki drażniło jaskrawe światło. Coraz wyraźniej dochodziły mnie głosy:
- Słyszy nas pan? – poklepywanie po policzku. – No jak? Słyszy pan?
Światło raziło niemiłosiernie. Kto mnie poklepuje i dlaczego? Pić.
- Operacja się udała, choć mieliśmy z panem trochę problemów. Za płytko był pan uśpiony i wyskoczyła rurka intubacyjna. Język poleciał i musieliśmy go wyciągać. Poza tym, wbrew zaleceniom, coś pan pił przed operacją. Musieliśmy cewnikować. Mam nadzieję, że nic pan nie czuł. Jakieś koszmary się panu nie przytrafiły? – lekarz roześmiał się z ulgą. Pozostali stojący wokół stołu operacyjnego zawtórowali mu po chwili.
Komentarze (42)
Nie mogłem znaleźć.
Live is brutal. :)
Ktoś tu chyba zbyt naukowo, drobiazgowo i poważnie podchodzi do tematu.
To tylko lekkie opko i równie dobrze można wpisać, że pacjent na golasa ganiał po sali i korytarzach z tymi rurami.
Też niemożliwe?
To wszystko pod konstrukcję opka, a nie pod ścisłość procedur medycznych.
poina w stylu Roalda Dhala. Gratulacje
mj
Przypadek?
Jakieś wizje w związku z tym? :)
Ach ten Sienkiewicz, taki fajny pisarz...
I tylko kobiety się z tą wizją nie zgadzają.
Przypadek?
miało być: pointa i banalne 5
Poszły trolle lulu.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania