Historia spisana w przeszłości - część 4 z 5

Wark zaczął przeszukiwać budynek za budynkiem w poszukiwaniu jakiejś biblioteki, czy czegoś podobnego. W końcu Kuglarze musieli mieć gdzieś schowane księgi magiczne, którymi posłużył się gnom. Mogły być jednak dobrze ukryte.

Wszędzie walały się śmieci i zniszczone przedmioty. Po niedługim czasie spędzonym na grzebaniu w śmieciach Wark się poddał. Po co niby ma uwalniać tamtego idiotę? Przecież to jakieś monstrum pożerające swe ofiary w całości.

Nie był przygotowany na to, że ów dziwny osobnik będzie na niego czekał przy wyjściu z budynku, wolny i w dobrym humorze.

- Gdybym miał liczyć na ciebie, to już dawno rozpadłbym się w proch – powiedział do Warka.

- Ja… Szukałem właśnie…

- A jednak było to niepotrzebne. Gnom miał w sobie więcej mocy niż podejrzewałem. Wystarczyło to bym się uwolnił.

- Cieszę się. Już nie jestem potrzebny? Mogę odejść?

- W sumie cię nie potrzebuję. Co prawda gdybym wycisnął z ciebie życie moja moc pewnie by wzrosła, ale obawiam się, czy nie zaszkodzi mi twoja głupkowatość. W dodatku więcej mocy mi już niepotrzebne, bo i tak nie powstrzymam tego, co nadchodzi.

- Eee… A co nadchodzi?

- Nie widzisz jak znany ci świat odchodzi w niebyt? Głupi karzeł przeczytał inkantację z jakiejś starej księgi i bum. Wszystko się popieprzyło. Jesteśmy jedynymi żywymi ludźmi na świecie. Przynajmniej na to wygląda.

- Czemu akurat my mielibyśmy przetrwać?

- Przypadek po prostu. Jakieś zakłócenia w przepływie. Ot i tyle. I tak zaraz wszystko rozpadnie się na nice.

- Musimy to powstrzymać i odwrócić.

- Są rzeczy, których powstrzymać nie sposób.

- Słowa nie mogą mieć aż takiej mocy.

- Mechanizm zniszczenia rządzi się własnymi prawami.

Ogólnie mamy przesrane, ale nie bardziej niż inni.

- Więc co teraz?

- Nie możemy pójść na piwo, bo wszystkie browarnie zostały zniszczone. Niestety burdele również. Tak więc przez te kilka ostatnich chwil istnienia świata siądziemy na dupach i będziemy podziwiać spektakl. Obejrzymy ostatni zachód Słońca i tak dalej.

- Nawet go nie widać spoza tych chmur.

- Przestań narzekać.

Facet w cylindrze ruszył przed siebie, stąpając po kościach i uschniętych roślinach. W końcu zatrzymał się i rozejrzał dookoła.

- Cholera, faktycznie nie ma co robić. Wszystko wygląda dość jałowo i beznadziejnie. Ten kudłaty idiota musiał w jakiś sposób rozregulować zegar przyrody i przyśpieszyć upływ czasu. My oczywiście jesteśmy poza tym.

Wark patrzył na faceta w cylindrze. Nawet nie wiedział jak tamten ma na imię, ale teraz nie miało to w zasadzie żadnego znaczenia.

Mężczyzna przeszedł jeszcze kawałek dalej i spadł w przepaść.