Hobbit- czyli co było po środku- Prolog

Przybyli pewnej bezksiężycowej nocy. Uliczki Hobbitonu wypełnił wrzask i tętent kopyt koni. Jeden z odważniejszych hobbitów podszedł do nieznajomych. Coś powiedział. W srebrnej klindze odbiło się przez ułamek sekundy światło wypływające z okienka pobliskiej chatki. Hobbit upadł, ściskając dłońmi rozciętą tętnicę.

*

- Karczmarzu! Więcej wódki!

- Opowiadaj dalej, Dorber!- Wrzasnął ktoś z tłumu słuchaczy, ściśniętych w karczmie.

- Ano, szkoda gadać- począł mówić lekko już podpity Hobbit- ja żem to widział na własne oczy- tu czknął cicho- akuratnie żem był w odwiedzinach u brata z Hobbitonu, powiadam wam, mielim kupę szczęścia…- wzdrygnął się- przyjechali, wyobraźta se, pola zadeptali, kilku ludzi zarżnęli… na śmierć…

- Kto?- zapytał wyraźnie rozochocony historią bywalec karczmy

- Jak to kto?- zdziwił się świadek wydarzeń

- No, kto najechał wieś?

- Ano, rycerze. Pięciu… albo sześciu ich było…

- I co zrobili?- sposobem ludzi rozweselonych trunkiem słuchacze nie koncentrowali się dostatecznie na opowieści

- Już żem mówił… pola zadeptali, ludzi zarżnęli i porwali tego…- Hobbit wymemłał coś cicho, tak że nikt go nie usłyszał.

- Kogo porwali?- zapytało kilku słuchaczy

- Bilba porwali, jak już tak chceta wiedzieć…

- Bilba? Bilba? Bilba?- rozległ się szept na całej Sali

- Ano tak… Bilbo Baggins… ledwo zdążył wrócić… nie ma chłopak szczęścia- odezwał się karczmarz