...I uciekliśmy przed ciężarem ciemności

...I uciekliśmy przed ciężarem ciemności

proszę cię,

nie zabieraj mnie stąd…

błagam,

nie dążę do unicestwienia.

przecież wiesz,

jak ja bardzo kocham

to życie!

Pocałuj mnie,

nim ulegnę atrofii zmysłów

destrukcyjny charakter

wieczny portal mojej nieskończoności

wrót incepcji

Tam,

nie będzie nigdy

Nas.

I czy

ten świat naprawdę istnieje?

Manifest pustki

elektryczna miłość każe zmartchwystać

odrodzić się

jak teraz z piękna

oraz smutku

Tutaj,

jesteś ze mną

Jednością.

pocałuj mnie

nim ucichnie wokół muzyka

a, Ty

znikniesz za obłąkaną świadomość

plastiku nietolerancji

sennych obrazów

świata dla nikogo niezrozumiałego

autostrad montaży

Swoją

polityką twórczości

otwierasz transcendencje percepcji

ślepych umysłów

… mojego...

Niczym,

cienie w jaskini Platona.

Niczym,

ptaki w bezustannym locie

- wolności-

powiem Ci

zmarnowaliśmy kolejna księżyca ekstazę

a tego,

nie wybaczy nam już

z niestety niebo

Cóż za,

chorobę skrycie stworzyliśmy?

Ponadczasem

zahipnotyzowani bezsilnością

ciasno spleceni siecią histerii

błąkamy się

tonąc w ciemnościach korytarzy

prowadzących donikąd

Prawieku

Chwila wieczności-

Razem czekając

na Święte słowa rozkoszy

psychodelicznej rzeczywistości

Wspólnej przyszłości

- Wieczności chwil