*** (Idziemy wąwozem...)

Komentarze (8)

• 
  betti 18.06.2018

  Idziemy wąwozem z namiastką światła
  
  które lgnie do naszych stóp - bez naszych, bo to wynika z wcześniejszego wersu ''idziemy''
  
  wywabia z ziemi zapadnięte kolory
  
  ukazuje strącony garb drzewa
  
  tam gdzie mógł narodzić się świt
  
  
  
  docieramy na pierwszy zapach sosen - docieramy do pierwszego zapachu sosny
  
  nasz wzrok opiera się o cienką łodygę -tu znowu nasz, bez sensu
  
  ta w szklanym wazonie ma czas - ta?
  
  na chmury mgły i garści
  
  codziennie rozpadających się słońc
  
  
  
  gdy chłód nadejdzie nad parapet - pod parapet
  
  oprzemy plecy o kruche ściany wąwozu - wąwóz się powtarza
  
  
  
  Pomyśl o tym.
• 
  Neurotyk 18.06.2018

  Tylko nad częścią, ale też już nie tej nocy.
• 
  betti 18.06.2018

  Neurotyk to tylko sugestie... dobrej nocy.
• 
  Neurotyk 18.06.2018

  betti dzięki za sugestie.
  Dobranoc
• 
  Worldovsky 18.06.2018

  Ciekawa droga.
  Wąwóz.
  Romantyczna. Odczuwam.
  "ta w szklanym wazonie ma czas".
  Dobrze i mądrze w słowach.
• 
  Neurotyk 18.06.2018

  Dziękuję za refleksję.
• 
  Zaciekawiony 18.06.2018

  A źródło wciąż bije...
• 
  Margerita 18.06.2018

  pięć podoba mi się ten wiersz

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania