Jak wiatr.

Jak wiatr chce po świecie gnać.

Nie licząc dni i lat.

Chciałabym po prostu zwiedzać świat.

I nie musieć się bać, czy świt nastanie.

Bo zawsze będę tam gdzie jest już jutro.

Lecz czy to możliwe, by wyzbyć się człowieczeństwa?

I stać się duchem za życia.

Możliwe jednak musiałabym zapomnieć o tobie.

Któremu ślubowałam bycie razem w szczęściu i chorobie.

Jak wiatr.
Autor: Tina12
Czytano 422 razy
Data dodania: 27.07.2016

Średnia ocena: 4.8  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (10)

  • Margerita 27.07.2016
    Pięć
    przyszła wojowniczka dodana
  • Tina12 27.07.2016
    Dzięki i już czytałam
  • Margerita 27.07.2016
    Tina
    czy jest lepiej napisane
  • Gealach 27.07.2016
    bardzo ciekawy :)
    5
  • Tina12 27.07.2016
    Dzięki za wizyte
  • Alicja 27.07.2016
    Ciekawe to jest, 5.
  • Tina12 27.07.2016
    Fajnie to słyszeć.
  • Zagubiona 28.07.2016
    Końcówka trochę smutna, ale chyba o to chodziło. Hmm chyba niemożliwe jest wyzbycie się człowieczeństwa, nawet jakbyś zamieszkała w dziczy ze zwierzętami to byś nadal była tym człowiekiem. Tekst jest krótki, ale za to treściwy i ładnie napisany. Pomimo tego, brakuje mi czegoś. Dlatego ode mnie mocne 4
  • Zagubiona 28.07.2016
    Tak teraz czytam drugi raz, myślę, że jednak chodziło ci o pozbycie się innych ludzi. Hmm, tego raczej też się nie da. Pozdrawiam
  • Tina12 28.07.2016
    Zagubiona
    Dzięki i za 4. Mi chodziło tak jak mówisz o pozbycie sie innych ludzi.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania