Kap, kap, kap.

Za oknem już wiatr, na liściach drzew gra.

Jesienną, deszczową piosenkę.

Siadam więc i patrzę jak.

Niknie w powodzi łez nieba świat.

Bo gdzieś ktoś umiał tylko brać.

Nie potrafił dać od siebie coś więcej.

A więc od lat.

Kap, kap, kap znów świat pokutuje za czyjeś kaprysy.

Kap, kap, kap znów świat jest hańbą okryty.

Kap, kap, kap ile lat będziemy się mijać w biegu.

Kap, kap, kap chce dziś utonąć w ciepłym śniegu.

Kap, kap, kap, chlip, chlip, chlip.

Wiem, że od życia nie chcę prócz ciebie nic.