Kiedy Woda Kokosowa Uderza do Głów, czyli Słoneczne Lato na Plaży Wiatrów

gatunek: sny/fantastyka/surrealizm/podróże/wakacje/przygoda

"Kiedy Woda Kokosowa Uderza do Głów, czyli Słoneczne Lato na Plaży Wiatrów"

Duże plażowe miasto u zwrotnikowych, wilgotnych wybrzeży oceanu. Planeta Dreamworldia-Surrealia. Lata 1985-2013.

Wszystkie osoby, będące częścią tej historii, miały od dwudziestu czterech lat do sześćdziesięciu czterech lat oraz były ubrane w luźne, przewiewne, bardzo kolorowe koszulki na guziki i w spodenki sięgające do kolan.

Ciepły, wiosenny, słoneczny poranek, wschód słońca.

Do przystani jachtowej przypłynęło siedem łodzi, z których na beżowy drewniany pomost wyszły pięćdziesiąt cztery osoby, które następnie poszły w głąb miasta. W różnych częściach miasta wylądowały cztery helikoptery, z których wyszło łącznie dwadzieścia ludzi. Setki turystów i turystek pojawiły się na chodnikach i w parkach oraz na plażach miasta.

— Hej, na tej palmie buja się małpka Kokko Lokko! — zażartował do wszystkich pozostałych jeden z pięciu mężczyzn, będących częścią grupy dziesięciu osób, spacerujących po promenadzie.

— A na tamtej palmie papuga Bonnobbo uprawia poranną gimnastykę! — odpowiedziała mu jedna z pięciu kobiet, również będąca częścią tej grupy dziesięciu ludzi.

Siedemdziesiąt dziewięć spośród setek wysokich palm o długich liściach unosiło się w powietrzu na wysokości od pięciu do pięćdziesięciu ośmiu metrów.

W parkach, pełnych kwitnących drzew, trzcin oraz bananowców, ludzie relaksowali się, bujając się na gałęziach wielkich drzew liściastych oraz na hamakach, w wielu przypadkach dodatkowo zajadając owoce uskarżające się, że jest im niewygodnie i nieprzyjemnie.

Osiemdziesiąt dziewięć albo dziewięćdziesiąt osób przyszło na bardzo długą i szeroką plażę. Pobiegali po niej przez kilka minut, ciesząc się wiatrem i kwiatami w swoich włosach, jak i dużą ilością piasku, wody, palm oraz otwartej przestrzeni. Nad ich głowami fruwały papugi, trzewikodzioby i kolibry. Gdy ludzie skończyli biegać, jedna z osób wyciągnęła zza pleców duży radiomagnetofon pełny wielokolorowych światełek oraz włączyła go, a wtedy zaczęły wydobywać się z niego relaksujące utwory muzyczne i barwne nuty, które następnie unosiły się wysoko w kierunku nieba, po czym znikały tuż pod żółto-pomarańczowo-różowo-fioletowymi chmurami. Grupa wypoczywających i imprezujących plażowiczów oraz plażowiczek przetańczyła większość dnia.

O zachodzie słońca, ludzie rozścielili rozłożyste ręczniki, a następnie z niebywale pojemnych kieszeni wyciągnęli kosze pełne świeżego jedzenia oraz orzeźwiających napojów i zrobili sobie piknik. Ktoś wyciągnął arbuza albo kiść winogron zza głowy, a ktoś inny butelkę szampana wyjął zza pleców. Przyleciał zespół kilkudziesięciu mew, który zaśpiewał, zatańczył, a także zagrał na mandolinach. Dostał za to dziesiątki ciasteczek jak i kawałeczków większych ciast, po czym zadowolony pofrunął w dalszą drogę koncertową wzdłuż wybrzeży oceanu.

Tymczasem, relaksujące się osoby rozbiły namioty i, gdy nadszedł wieczór, skryły się w ich wnętrzach. W ciągu nocy, w pobliżu spacerowały czerwone kraby i zielone legwany. Na źdźbłach plażowej trawy kołysały się szarańczaki, karaluchy i ćmy. W różnych częściach miasta, ludzie po zachodzie słońca wybierali różne miejsca na nocleg. Oprócz namiotów mieli do wyboru też przyczepy kempingowe, domy i hotele. W parku na drzewach siedziały sowy i hukały, a nad trawnikami fruwały nietoperze, które podczas zachodu słońca powoli stopniowo zastąpiły miejsce drobnego, śpiewającego, ozdobnego ptactwa ogrodowego, parkowego oraz łąkowego, które wieczorem udało się na odpoczynek w wygodnych dziuplach, ukrytych w pniach potężnych drzew.

Dzień drugi, wschód słońca.

Osiem osób, a dokładniej czterech mężczyzn i cztery kobiety, przeszło z pełnego wieżowców centrum miasta, przez oddzielający to miejsce od wybrzeża długi tropikalny park, pełny potężnych palm z wielkimi liśćmi, na plażę. Usiedli w przybrzeżnej płyciźnie, na piasku, w odległości kilkadziesiąt metrów od jednego z kilku drewnianych pomostów, z których można było obserwować albo podziwiać okolicę.

Ludzie siedzieli w kręgu na piasku i rozmawiali między sobą o pogodzie i planach na cały dzień, a woda sięgała im do klatek piersiowych. Byli otoczeni trawą morską, wysoką na trzydzieści pięć centymetrów. W pewnym momencie, nagle z głębi oceanu przypłynęły płaszczka, rekin żarłacz, ośmiornica, kalmar oraz łodzik, po czym morskie stworzenia przyłączyły się do rozmowy, której temat wkrótce zszedł na koralowce i wodorosty.

Znajdujący się przy plaży hotel z obszernym ogrodem i dużym basenem, środek dnia.

W basenie siedziało i chłodziło się pięciu plażowiczów oraz tyle samo plażowiczek. Cała dziesiątka wypoczywających osób jadła desery lodowe z kawałkami owoców, a woda sięgała im do pępków. W zbiorniku nagle pojawiły się dwa delfiny, które też miały i jadły desery lodowe, tyle że z kawałkami śledzi, małży oraz krewetek. Ssaki morskie przeprowadziły z ludźmi rozmowę na temat wody oceanicznej, mięczaków morskich, sensu istnienia, muzyki, obrazów, literatury pięknej oraz pływania.

Tymczasem w innej części ogrodu hotelowego...

Na piasku, na którym miejscami rosła trawa plażowa, i jednocześnie w cieniu otaczających hotel palm kokosowych, leżało i relaksowało się ośmioro kolejnych ludzi, również czterech mężczyzn i cztery kobiety.

— Czy widział ktoś pawiana, skaczącego wraz z orangutanem z drzewa na drzewo? Albo pelikana w słomianym kapeluszu i okularach przeciwsłonecznych, pływającego na kole ratunkowym i sączącego tropikalnego drinka? — spytała jedna z kobiet wszystkie pozostałe osoby, które wypoczywały nieopodal niej.

Wiał delikatny, przyjemny, ciepły tropikalny wiatr. Wzdłuż granicy między piaskiem a wodą powoli przeszło dwadzieścia dziewięć czerwono-zielonych krabów z wyglądającymi jak pomalowane porcelanowe garnuszki muszlami na grzbietach. Nad palmami i w pobliżu okien oraz balkonów fruwały ćwierkające desery lodowe i owoce otoczone pomarańczowo-niebieską poświatą, a na leniwie przesuwających się przez tło nieba obłokach harcowały czarno-granatowe mewy oraz niebiesko-zielone pelikany, które mruczały, nucąc szanty, a fontanny kolorowych jak tęcze nut spadały na ziemię w postaci życiodajnego deszczu, wywołującego spod powierzchni gleby kwitnące kwiaty wabiące motyle i pachnące lasem grzyby.

Duży park, oddzielający plażę od zabudowanej części miasta...

Podczas spaceru, czworo ludzi spotkało na swojej drodze muzykalnego niedźwiedzia polarnego z mandoliną. Zwierzę wyskoczyło spomiędzy palm, bananowców i hibiskusów, po czym zaczęło grać, tańczyć oraz śpiewać. Po krótkim pokazie swoich zdolności artystycznych, zmieniło się ono w kameleona, po czym pofrunęło usiąść na tafli wody, a gdy dotknęło morza, stało się ślimakiem jeżdżącym na łyżwach, które nie tonęły, ale zachowywały się podobnie jak łódki, pontony albo nartniki. Co jakiś czas, nad miastem i okolicznymi lasami oraz bagnami przefrunął człowiek, samochód, kapelusz, pyton, kiwi, emu albo aligator.

Dzień trzeci, rano. Przybrzeżna dzielnica kilkudziesięciu domów plażowych...

Sześcioro turystów, a dokładniej trzech plażowiczów i trzy plażowiczki, wyjrzało z tymczasowo zamieszkiwanego przez siebie domu przez otwarte białe drewniane drzwi, prowadzące na trawnik otoczony tropikalnymi drzewami liściastymi, palmami kokosowymi i kwitnącymi hibiskusami. Wszyscy doświadczyli euforii. Promienie wschodzącego słońca oświetlały ich twarze, budynek oraz ogród. W pewnym momencie, wszystko zaczęła otaczać tęczowa poświata. Cała grupa ludzi wyszła przez drewnianą furtkę z ogrodu na plażę, gdzie szumiały fale, a wtedy te osoby, których było sześć, wykonały skok wzwyż i niespodziewanie uniosły się w powietrze z niebywałą łatwością na wysokość kilkudziesięciu metrów. Ludzie pofruwali najpierw między wieżowcami, potem nad miastem, a następnie ponad chmurami. Nagle zniknęli, po czym pojawili się w kilku różnych światach jednocześnie, a w każdym z nich wyglądali zupełnie inaczej. Mieli dużo wspaniałej zabawy, co kilkadziesiąt sekund przeskakując z jednego wymiaru do kolejnego, co bardzo przypominało przełączanie programów telewizyjnych.

Kolejny z domów plażowych, znajdujących się w przybrzeżnej dzielnicy...

Jeden mężczyzna przeszedł wzdłuż wnętrza korytarza i po przekątnej salonu po czym, przez beżowe drewniane, podwójne drzwi przyozdobione zielonymi okiennicami, wyszedł na trawnik otaczający budynek. Nagle, cała planeta przeszła niesamowitą przemianę. Wszystko zostało skąpane w żółto-beżowej, przezroczystej poświacie z całkiem innego, lepszego świata. Każda żywa istota doświadczyła zupełnej euforii oraz została natychmiast uzdrowiona. Pozytywna energia sięgnęła zenitu.

Setki ludzi porzuciły swoje aktualne czynności i pobiegły na wybrzeża jezior, mórz oraz oceanów, aby tam imprezować i wypoczywać. Od tego momentu, wszyscy ludzie mieli od dwudziestu pięciu do czterdziestu dziesięciu lat oraz wrócili do swoich oryginalnych i prawdziwych światów oraz wszechświatów. Jeśli chcieli, mogli być w setkach wymiarów jednocześnie, co było podobne do możliwości sprawnego i bezproblemowego grania w setki różnych gier komputerowych albo planszowych na raz.

Po kilku minutach, całe niebo nad miastem zasłoniły świecące wielobarwne kule, które następnie spadły na ziemię, trawę, piasek oraz wodę, a po upływie kilkunastu sekund, cała miejscowość zniknęła, po czym pojawiła się na nowym nieznanym lądzie, w innej, lepszej, alternatywnej rzeczywistości

Koniec.