Kochać i porzucić.

Kochać cię nie umie, porzucić nie potrafię.

Miałabyś tylko kropką, na podbojów mapie.

Codziennie rano budzę się obok ciebie.

Zamiast być w piekle, byłam w niebie.

Gdy słyszałam twój głos to serce mi drżało.

A gdy cię nie było, to serce mnie bolało.

Chciałam mieć wszystko, a wciąż mam tak mało.

Bo pusta w środku lalka z porcelany.

Dziś miłością koi serca swego rany.

Lecz bałam się, że prawda na jaw wyjdzie.

A ja znów sama, na spacer jutro wyjdę.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • lea07 15.07.2016
    Czytając miałam wrażenie, że ty opisujesz swoje przeżycia. Piękny 5
  • Tina12 15.07.2016
    Nie na szczęście nie bawie sie uczuciami innych
  • Przepiękny wiersz, 5
  • Tina12 15.07.2016
    Dzięki

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania