Kolekcjoner Dusz - Cz.7

Dwieście trzydzieści sześć…

Dwieście trzydzieści sześć…

Dwieście trzydzieści… siedem…?

Tyle dusz zbierało się na mą kolekcję.

Dwieście trzydzieści sześć dusz mych ofiar.

Oraz jedna – moja własna.

Zacząłem tracić kontakt z własnym człowieczeństwem.

Moje własne istnienie było zaledwie kolejnym klejnotem w mej wielkiej kolekcji.

Pustym Klejnotem

Wszedłem na inny poziom świadomości. Wszystkie te życia stały się mą częścią. Czułem jak moja indywidualność znika w tym wirze. Wirze krzyków, śmiechów, łez i przyjemności.

Wirze wspomnień.

Moje ciało się zregenerowało. Odrosła utracona ręka i nogi. Mój pancerz stał się twardszy, a głowa urosła. Miałem już ponad dwa metry wysokości i cztery rozpiętości. Iście urośliśmy… …?

Zająłem twierdzę bandytów w jaskini i ogłosiliśmy się jej władcą. Użyłem palisady do zatokowania przejścia z wyjątkiem odpowiednio dużego przejścia na samym szczycie, byśmy mogli polować.

Jaskinia była wypełniona nićmi i kokonami, w których lekko migotały klejnoty dusz.

Był to naprawdę piękny widok.

W nocy, kiedy robiło się całkowicie ciemno obserwowałem moje własne „gwiazdy”.

Piękne

Mieniące się na mym skalistym niebie

Dzięki wspomnieniom udało nAm się upolować wszystkich bandytów nadal grasujących po lesie. Jednak kiedy to zrobiłem, nasz umysł odpłynął, a ciało, jakby bez mej wiedzy, patrolowało me niewielkie „królestwo”.

Nie podałem wam swego imienia… i nie podam

Ponieważ

Już go nie pamiętamy

Pamiętałem sceny, fragmenty, słowa, myśli. Jednak były one jedynie częścią wielkiej mozaiki

Dwustu trzydziestu sześciu…

Dwustu Trzydziestu Siedmiu Dusz…

Zapadłem się w mrok.

Me ciało, jakby kontrolowane przez dwieście trzydzieści sześć osób… dwieście trzydzieści siedem…? nie wiedziało co robić.

Mrok, ciemność

Światło, gwiazdy

Noc, dzień

Zapach, padlina

Krew, smak

Ogień, szansa

Cios, zysk

Zrobiliśmy to! Krew!

Udało się nam! Noc!

Jesteśmy bogaci! Zysk!

Zabić ich! Smak!

Jesteśmy Panami! Gwiazdy!

My, my, my, My, mY, my, mY, My, my, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY, MY…

My…?

Nie

NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE, NIE!

NIE MY!

Tylko ja…

TYLKO JA!

…

Nie wiem ile czasu minęło…

…

Naprawdę nie wiem.

JA NIE WIEM.

…

Może miesiąc? Może rok? Tydzień? Może tylko trzy dni?

…

Jednak nie wiedziałem.

…

Udało mi się w końcu odtworzyć Jedną świadomość.

Część mej przeszłości na zawsze przepadła, ale Ja przetrwałem.

Teraz Dwieście trzydzieści sześć dusz było mą częścią

Lecz tylko jedna nimi władała

Podniosłem się. Zaklikałem szczękami. Nie mogę spocząć na laurach.

Teraz wiedziałem – musi być jakiś powód. Powód czemu tu przybyłem.

Nie mogłem stać w miejscu. Ruszyłem naprzód. Ku granicom puszczy.

Sam jeden, choć nie byłem sam…