Koń – mój mniejszy brat

Doskonale wyważona budowa

Zachwycające sploty mięśni delikatnie pulsujące pod skórą

Ciepłe, aksamitne, zmysłowe ciało

Czesana przez wiatr splątana, bujna grzywa

Ufne, przepełnione mądrością oczy

Subtelnie parskające w dłoń jedwabiste chrapy

Ciągle poruszające się, niezawodne uszy

Przeszywająca woń skóry

To diament polerowany przez setki tysięcy lat ewolucji

Urodzony obserwator

Niedościgniony mistrz zwodów i ucieczki

Wymagający ideał, z którym nie łatwo się obchodzić

Upokorzenie, strach, przemoc

Nie jest dobrą drogą poznania

To zaułek ślepego posłuszeństwa

Siłowego złamania

Jedynie ludzie potrafiący słuchać koni poznają prawdziwą esencję Ich języka...

Koń – mój mniejszy brat
Autor: Leila
Czytano 205 razy
Data dodania: 27.09.2019

Średnia ocena: 1.0  Głosów: 1

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Była rockmana 27.09.2019
    Kiedyś napisałam wiersz o koniach, gdyż też je kocham i mam swego towarzysza w ich świecie. Ja bym jedenak tę końcówke odrzuciła i ubrała w jakieś bardziej tejemnicze słowa...

    "Jedynie ludzie potrafiący słuchać koni poznają prawdziwą esencję Ich języka..."

    Albo jak już to lepiej by mi to brzmiało prozą, niż wierszem... jako miniaturka.
    Pozdrawiam! :)
    Yen.
  • Ritha 27.09.2019
    Hm, tytuł jest jednak dziwny.
    Taa, prozą napisz
  • Leila 28.09.2019
    Przepisze to jeszcze raz i zobaczę jak będzie wyglądała ta miniatura w Wordzie. Dziękuję za pomoc.
  • betti 28.09.2019
    I zmień tytuł... koń mniejszy brat - koń by się uśmiał.
  • Leila 28.09.2019
    Tytuł zostaje mi się podoba.
  • betti 28.09.2019
    Leila o psie się mówi, że mniejszy brat. Koń mniejszy brat... widzisz to?
  • Leila 28.09.2019
    betti sprawdź porządnie, bo o każdym stworzeniu możesz tak napisać, jeżeli już nie pasują Ci gabaryty konia do schematu mniejszy to ewentualnie można dać w nawias.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania