Wierszee <*> Kosmiczne Konfitury

~~~//~~~

znad pachnących konfitur

z jabłek wiśni i czereśni

wiatr psotnik smak podbiera

w niebo gdzieś go niesie

dziurkę klucza białym gęsiom

zapachem nuci pieści

pierzaste chmurki białe

na błękitnej pościeli

proszą słońce gwiazdę matkę

by tajemnic użyczyła

tworząc witraż migoczący

z czasu i przestrzeni

czarna dziura w galaktyce

w zabójczej drga potrzebie

pragnąc ciało swe rozrastać

nieustannie światy chłonie

kusząc podle i przebiegle

horyzontu zdarzeń śpiewem

aż się struny naprężają

widząc podłość tak pokrętną

supernowa już z pulsarem

szepce coś czasoprzestrzeni

z duchem punktu co pomoże

zrobią w dziurze dziurę wielką

dziadek wszechświat fajkę pali

do cybucha kładzie gwiazdy

aż mgławica wśród spiralnych

galaktycznych ramion błądzi

nie wnerwiajcie jego brzuszka

ty choć czasie bądź poważny

mało mamy tam kłopotów

gdzieś na krańcu drogi mlecznej

wierci się przy słońcu ziemia

głaz ogromny tam zbliżymy

wszak na smaku jej poprawę

nie możemy czekać wiecznie