Kraina Niespełnionych Marzeń

- Mamusiu, miałam bardzo dziwny sen. – Dziewczynka wtuliła się w ramiona mamy i zaczęła opowiadać. –śniło mi się, że byłam w takim dziwnym świecie. Z jednej strony było on bardzo kolorowy i radosny, ale z drugiej jak się dobrze przypatrzyłaś to traciła swój urok. Mury domów, choć kolorowe były odrapane i popękane. Na ulicach panował porządek, ale już za rogiem piętrzyły się sterty dużych szarych pudełek. I to właśnie te pudełka były w tym wszystkim najgorsze. Leżały tam takie smutne, opuszczone, pokryte grubą warstwą kurzu i pajęczyn. Wyglądały jakby miały oczy. Ale przecież to niemożliwe, prawda? Do tego w sercu czułam takie dziwne uczucie. Jakby pustki, zapomnienia. Gdzieś tam w samym środku duszy nagle zapaliła się iskierka nadziei, ale zaraz Wyrzuty Sumienia ją zgasiły po czym znów rozgrzewały do walki. Nic już z tego nie rozumiem. Mamusiu, proszę pomóż mi to wszytko zrozumieć. Ty jesteś Wiedźmą a Wiedźmy dobrze orientują się w Sennych Światach.

- Kochanie, trafiłaś do Krainy Niespełnionych Marzeń i Straconych Nadziei – tłumaczyła mama głaszcząc rozpaloną głowę córki.

- Ale jak to możliwe? Przecież nic takiego nie zrobiłam. Po prostu położyłam się spać, jak zwykle.

- A powiedz mi, czy przypadkiem nie wpadłaś ostatnio na jakiś pomysł lub o czymś bardzo długo marzyłaś, ale nic nie zrobiłaś by to spełnić?

- Nie przypominam sobie. Dlaczego pytasz?

- Bo widzisz dziecko, do tej Krainy trafiają właśnie wszystkie nieudane projekty, które jeszcze mogłabyś naprawić a przede wszystkim Wielkie Marzenia.

- A co w takim razie robiły tam Wyrzuty Sumienia?

- Wyrzuty Sumienia mają to do siebie, że przychodzą w najmniej odpowiednim momencie. Zasiadają wygodnie w Sercu i z radością majdają nóżkami. Nie widzą w tym nic złego. One tylko chcą byś poczuła, że źle podjęte decyzje nadal tu są. Choć dokuczliwe i uparte dają nam nadzieje. Nadzieję na to, że następnym razem nie popełnisz tych samych błędów, nie wejdziesz drugi raz do tej samej rzeki. Niestety nie da się cofnąć czasu, ani zmienić biegu zdarzeń. A kto wie..Może byś nic nie zmieniła? Skoro za pierwszym razem nie podjęłaś dobrej decyzji to czy miałabyś odwagę zmienić ją za drugim? A co by było gdyby ona była gorsza od poprzedniej? Mówi się, że pierwsza myśl jest najlepsza.

- Ok, rozumiem. Wspominałaś też o Marzeniach. Czy to One tak patrzyły smutnymi oczami? I jak one się tam znalazły?

- Pamiętasz jak kiedyś bardzo chciałaś nauczyć się jeździć na rolkach, ale Słomiany Zapał uszczypnął cię w tyłek i po paru upadkach zrezygnowałaś? To właśnie on pakuje wszystkie te niespełnione pragnienia do pudełek. Pielęgnuje je i nie pozwala ich wyrzucać. Znajdziesz tam pudełko podpisane Maciek a w nim wielką piłkę do gry w nogę. W moim będzie maszyna do pisania i duży zeszyt, na szczęście kartek w nim ubywa z każdym nowym napisanym opowiadaniem. Są tam też źle podjęte decyzje. Zły wybór szkoły, który później po latach będzie tłukł się po głowie wraz ze słowami a co by było gdybym nie posłuchała innych tylko podążała za marzeniami? Tego nikt nie wie, ale pamiętaj zawsze możemy otworzyć to nasze pudełko wyjąć Marzenie i zacząć wszystko od nowa. Problem w tym, że są też takie, którym musi pomóc Wielki Totolotek i sypnąć Złotymi Monetami. Tak niestety skonstruowany jest świat. A może to i dobrze, bo z drugiej strony jak coś przychodzi za łatwo to nie potrafimy docenić wartości otrzymanej rzeczy. Pamiętaj też o tym, że nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń. Jesteś jeszcze młoda i może uda ci się nagromadzić jak najmniej takich szarych pudełek.