Poprzednie częściLaboratorium...

Laboratorium... cz.7

- Wstań. Muszę cię przedstawić komuś ważnemu, a mam mało czasu. - Ojciec nie zważając na moje protesty, podniósł mnie i postawił na nogi. Spojrzał mi w oczy z gniewem i niecierpliwością. - Uspokój się Ester.

- Nie mam na imię Ester! - Krzyknęłam wytrzymując to jego spojrzenie. Moje małe rączki zacisnęłam w piąstki. Otarłam ze złością napływające łzy strachu, powtarzając uparcie. -Nie mam na imię Ester... - mówiłam głośnej niż powinnam w tym miejscu. Ojciec wziął głęboki wdech nim się odezwał.

- Nie płacz, ludzie się na nas patrzą...

- No i co z tego?! - Przerwałam mu łapiąc go za kitel. -To przecież ważne.

- Mylisz się. - zrobił krótką pauzę. - Powiedz, kogo tu obchodzi to, jak masz na imię? Jesteś tylko przeklętym dzieckiem, za które wasi rodzice płacą, by się was pozbyć. Przestań płakać i chodź za mną.

Patrzyłam na niego z rozpaczą, moje ręce przestały się kurczowo zaciskać. Jest tak, jak na początku, pomyślałam. Chcąc nas złamać, mówią te okropne rzeczy, a my z dnia na dzień tracimy chęci buntu. Powtarzają, że tylko Anonimowi i Ojciec nas rozumieją i kochają za to kim jesteśmy. Teraz zrozumiałam, że to tylko puste słowa. Jak mogą nas rozumieć, skoro to nie oni siedzieli w klatkach modląc się, by przeżyć te straszne badania. To nie oni żyli w laboratorium w zastępstwie szczurów. To nie oni byli skazanymi na śmierć, przeklętymi dziećmi.

- Pan nic nie wie. - Wyszeptałam łykając łzy wpływające mi do gardła. - Pan tego nie przeżył. - Głos coraz częściej mnie zawodził, ale musiałam mu to powiedzieć. Dopóki mam odwagę. - Dla Pana to tylko praca. Coś, za co dostaje Pan pieniądze. Jednak dla mnie, to Laboratorium, jest całym światem jaki miałam okazję poznać. - Zaśmiałam się, opuszczając głowę. - Nie wiem nawet czy istnieje coś po za nim... - Skrzywiłam się z bólu, dociskając do złamanego żebra prawą rękę. - Taki ból... Pamiętam jak kazał Pan nam go ignorować. To był jeden z treningów. Anonimowi, pod Pana rozkazami, cieli nas, poparzali, łamali mniej ważne kości, a ty Potworze, tylko obserwowałeś za bezpieczną kratą i powtarzałeś, że mamy ignorować ból. Nie słyszał Pan, jak wtedy krzyczałyśmy? Jak błagałyśmy o pomoc i litość? - Mój głos niósł się echem po Laboratorium, w którym nastała nagła cisza. - Zapewne nie słyszałeś. Bo dla ciebie, to przecież tylko praca. - Zamilkłam, dostrzegając że Ojciec patrzy nie na mnie, tylko w coś za mną. Zmroziło mnie, gdy usłyszałam chłodną wyniosłość w głosie mężczyzny stojącego za mną.

- Co tu się wyrabia?

Ojciec spuszczając wzrok w geście uległości, wyszeptał w moją stronę.

- I coś ty najlepszego zrobiła?

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (18)

  • Ashley 15.01.2017
    Mam za duże zaległości, super, 5 leci! :)
  • Oia 15.01.2017
    Dziękuję za wsparcie~
  • Emi Ayo 15.01.2017
    Ten ojciec jest okrutny. :( powiem tak z każdą częścią coraz bardziej się wciagam. Po prostu super :D daje 5
  • Oia 15.01.2017
    Ma być okrutny. W części 1, napisałam przecież że "Jednak to nie zmienia faktu, że jest złym człowiekiem." Byłoby nieco dziwne, gdyby był nagle wzorem do naśladowania~ Dziękuję za ocenkę
  • Emi Ayo 15.01.2017
    Oia wiem ze jest okrutny ;) nie zmienia to faktu ze po prostu mi tych dzieci szkoda ale wiem ze gdyby był dobry akcja nie byłaby tak ciekawa
  • Oia 15.01.2017
    Emi Ayo heh masz rację.
  • Arisu 15.01.2017
    "Spojrzał nie oczy z gniewem w niecierpliwością" - tu jest chyba trochę pomieszane.
    "zacisnęłam z piąstki." - w piąstki
    "Otarłam że złością" - ze złością"
    Wypisałam maluteńkie błędziki, które pewnie powstały podczas przepisywania. Tekst bardzo fajny. Najbarrdziej podobała mi się wypowiedź Ester. Mówiła z taką szczerością pomieszaną z żalem i całym bólem, że aż czytałam to z 5 razy z uśmiechem na ustach. Rzadko kiedy mi się tak zdarza. Daje zasłużoną piąteczkę i czekam na kolejną część.
  • Oia 15.01.2017
    pisałam pierwszy raz na telefonie, ale błędy już poprawiam~ Jak już mówiłam, twoje rady są dla mnie nieocenione.
  • Arisu 15.01.2017
    Oia Niezmiernie się cieszę, że moje rady i narzekania odnośnie tekstu są pomocne, a nie drażnią. Na początku nie byłam pewna czy przez to nie nastawię wrogo do siebie autorów.
  • Oia 15.01.2017
    Arisu Jeśli kogoś drażnią, oznacza to iż są zbyt dumni z siebie by przyjąć pomoc od innych. Ja chyba taka nie jestem
  • Krystian244 15.01.2017
    Daje ci 5. Super jak zawsze.
  • Oia 15.01.2017
    Dzięki.
  • Ghostar 15.01.2017
    Po myślinkach dawaj SPACJĘ. Teraz wygląda to nieestetycznie i trudno się czyta.
  • Ghostar 15.01.2017
    Po znakach interpunkcyjnych też
  • Oia 15.01.2017
    Dobrze, nie zauważyłam tego. Poprawię, bo wcześniej pisałam na telefonie.
  • Tanaris 17.01.2017
    Kolejna 5, brawo :)
  • Oia 17.01.2017
    Staram się jak umiem ~ dzięki
  • KarolaKorman 24.01.2017
    Fajna scenka, podobało mi się, że dziewczynka odważyła się to wszystko powiedzieć, ale kto za nią stał? 5 :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania