Łatwo odchodzić

Odchodzę

Czasem po prostu tak trzeba

Na drodze

Zostawiam kawałki nieba

Tak jak okruszki

Suchego chleba

Byś mógł mnie znaleźć

Mój przyjacielu

Przecież w nieznane

Wyrusza wielu

Szukają własnych

Dróg poplątanych

I z nitek krasych

Tkają dywany

I może kiedyś

Świt mi przypomni

Będzie mi wtedy

Przykro ogromnie

Przypomną mi się

Barwy ogrodów

Słońce zawiśnie

Nad moją głową

Szepnie do ucha:

,,Pamiętasz jeszcze?

Jak mogłeś słuchać

Liści na wietrze

Srebrnych strumieni

Kroków zwierzyny

Wśród śpiących cieni

Zbierać maliny

Czy ty nie tęsknisz?”

,,Tęsknię” - odpowiem -

,,Minęły wieki…

Znam nową drogę

Tutaj też słychać

Trele słowików

Tu też brzmią z cicha

Szmery strumyków

Tu też jest wiosna

Ale! Nie taka…

Tu inna piosnka

Rannego ptaka”

“Ty, bracie, tęsknisz...”

- Odszepnie księżyc -

“Słyszę te pieśni

Twych szarych przeżyć

Wracaj do domu!”

,,Kiedy nie mogę…

Nie mam nikogo

Kto wskaże drogę…”

Księżyc się zaśmiał

Słońce westchnęło

Ich wspólnym światłem

Zalśniło niebo

Dom tak daleki

Droga tak długa…

Morza i rzeki

Równiny, wzgórza

Łatwo odchodzić

Mój przyjacielu

Ciężko powracać

Po latach wielu

Komentarze (11)

Szymon Szczechowicz 10.07.2016

Ładnie zbudowany tekst - przypominający mi nieco styl Różewicza, jego urwane wersety, przypominające mowę człowieka, któremu brak tchu. Świetna robota! :)

Tina12 10.07.2016

Jakie to piękne, a zarazem prawdziwe. Co chcieć więcej 5.

franceME 10.07.2016

Wrócę i wracam i zawsze będę
Dla ciebie i siebie i przecież
To moje i twoje życie
Ty mnie rozumiesz przecie

Inne są moje pragnienia niż twoje
Nie mogę wyzbyć się zanim
Nie poznam świata całego
On się nie pozna na mnie

Pragnienia nasze są wspólną treścią
Kochamy się nieprzytomnie
Ja nie zapomnę
Ty nie zapomnisz
I nie zapomni mama o mnie

Ktokolwiek 10.07.2016

FranceME nie rozumiem, jaki związek ma to, co napisałaś/ łeś z powyższym tekstem...

franceME 10.07.2016

Nie ma żadnego sensu, przecież w poezji sens zabija uczucia, a już szczegolnie racjonalizm.

Pluviophile 12.07.2016

Zmiany, ah te zmiany

Billie 17.07.2016

Jak zwykle nie mam słów...
Piękny wiersz :) Wpleciony dialog pogłębia emocje, przede wszystkim tęsknotę... Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego tak trudno jest powracać... Zostawiam 5 :)

Shiroi Ōkami 28.07.2016

Nic dodać, nic ująć, prawdę zawarłaś w tym wierszu, smutną, ale prawdziwą.To smutne, gdy bliska nam osoba tak nagle znika - jakby z nieba zniknęła jedna gwiazda. Nikt inny tego nie dostrzeże, ale dla nas nocne niebo nigdy już nie będzie takie samo.

Ktokolwiek 28.07.2016

Shiroi, przeczytaj wiersz Jonasza Kofty ,,Nie myśl, kochanie" :) jestem pewna, że ci się spodoba

Shiroi Ōkami 28.07.2016

Ktokolwiek, miałaś rację :D
"Weź ze sobą ten obrazek
Weź, bo na nim czasu kurz nie przyćmi nic
Bo przecież pamięć nie umarła w nas
To spadła jedna z wielu gwiazd, wielu gwiazd
Nagły błysk, runęła w dół
Nieba czerń przecięła w pół
Ale ty będziesz żył, będziesz tu"

Ktokolwiek 28.07.2016

Shiroi Ōkami Przeczytałaś piosenkę, ja mówię o wierszu i chociaż są bardzo podobne, to w wierszu jest:
,,Bo przecież pamięć nie umarła w nas
To spadła jedna z wielu gwiazd, wielu gwiazd
Nagły błysk, runęła w dół
Nieba czerń przecięła w pół
Ale ty będziesz żył, będziesz CZUŁ"
Nie wiem, czy najpierw była piosenka, czy wiersz, ale ja wolę wiersz, chociaż pewnie nie znajdziesz go w internecie, bo ja przeczytałam go w papierowej wersji, mam w domu tomik wierszy Jonasza Kofty :) :)

Szymon Szczechowicz 10.07.2016
Ładnie zbudowany tekst - przypominający mi nieco styl Różewicza, jego urwane wersety, przypominające mowę człowieka, któremu brak tchu. Świetna robota! :)
Tina12 10.07.2016
Jakie to piękne, a zarazem prawdziwe. Co chcieć więcej 5.
franceME 10.07.2016
Wrócę i wracam i zawsze będę
Dla ciebie i siebie i przecież
To moje i twoje życie
Ty mnie rozumiesz przecie

Inne są moje pragnienia niż twoje
Nie mogę wyzbyć się zanim
Nie poznam świata całego
On się nie pozna na mnie

Pragnienia nasze są wspólną treścią
Kochamy się nieprzytomnie
Ja nie zapomnę
Ty nie zapomnisz
I nie zapomni mama o mnie
Ktokolwiek 10.07.2016
FranceME nie rozumiem, jaki związek ma to, co napisałaś/ łeś z powyższym tekstem...
franceME 10.07.2016
Nie ma żadnego sensu, przecież w poezji sens zabija uczucia, a już szczegolnie racjonalizm.
Pluviophile 12.07.2016
Zmiany, ah te zmiany
Billie 17.07.2016
Jak zwykle nie mam słów...
Piękny wiersz :) Wpleciony dialog pogłębia emocje, przede wszystkim tęsknotę... Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego tak trudno jest powracać... Zostawiam 5 :)
Shiroi Ōkami 28.07.2016
Nic dodać, nic ująć, prawdę zawarłaś w tym wierszu, smutną, ale prawdziwą.To smutne, gdy bliska nam osoba tak nagle znika - jakby z nieba zniknęła jedna gwiazda. Nikt inny tego nie dostrzeże, ale dla nas nocne niebo nigdy już nie będzie takie samo.
Ktokolwiek 28.07.2016
Shiroi, przeczytaj wiersz Jonasza Kofty ,,Nie myśl, kochanie" :) jestem pewna, że ci się spodoba
Shiroi Ōkami 28.07.2016
Ktokolwiek, miałaś rację :D
"Weź ze sobą ten obrazek
Weź, bo na nim czasu kurz nie przyćmi nic
Bo przecież pamięć nie umarła w nas
To spadła jedna z wielu gwiazd, wielu gwiazd
Nagły błysk, runęła w dół
Nieba czerń przecięła w pół
Ale ty będziesz żył, będziesz tu"
Ktokolwiek 28.07.2016
Shiroi Ōkami Przeczytałaś piosenkę, ja mówię o wierszu i chociaż są bardzo podobne, to w wierszu jest:
,,Bo przecież pamięć nie umarła w nas
To spadła jedna z wielu gwiazd, wielu gwiazd
Nagły błysk, runęła w dół
Nieba czerń przecięła w pół
Ale ty będziesz żył, będziesz CZUŁ"
Nie wiem, czy najpierw była piosenka, czy wiersz, ale ja wolę wiersz, chociaż pewnie nie znajdziesz go w internecie, bo ja przeczytałam go w papierowej wersji, mam w domu tomik wierszy Jonasza Kofty :) :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania