LBnP XII – Ego

Komentarze (23)

• 
  Justyska 06.06.2018

  Mój czas się skończył, ale wrócę w wolnej chwili:)
• 
  Szudracz 06.06.2018

  Nie biorę udziału w Bitwie, ale temat jest ten sam. Zaskakujące jest, to że o tych samych osobach.
  Odnośnie tekstu, uderza dogłębnie, koniec wręcz dobija.
• 
  Adam T 06.06.2018

  Ostatnio jakoś nie wychodzi mi nic lekkiego ani wesołego.
  Pozdrawiam ;)
• 
  Literkowa Bitwa na Prozę 06.06.2018

  Witamy następne opowiadanie. Brawo!
• 
  KarolaKorman 06.06.2018

  Przeczytałam z wielkim zaciekawieniem.
  Ile trzeba czasu, by usiąść i porozmawiać, zdobyć się na rozmowę, chcieć powiedzieć, co się czuje, wyznać prawdę? Czasem może być za późno.
  Mocny, przykry tekst.
  Zostawiłam 5 :)
  Pozdrawiam :)
• 
  Adam T 06.06.2018

  Ogromne dzięki, źe zajrzałaś.
  Również pozdrawiam ;)
• 
  Justyska 06.06.2018

  Oczywiście warto był przeczytać. Trudna rozmowa, trudne wspomnienia, smutny koniec. Napisane bogatym językiem.
  Bardzo, bardzo na tak.
  Pozdrawiam!5
• 
  Adam T 06.06.2018

  To ze "skręceniem butelki", to autentyczna historia.
  Ogromne dzięki.
  Również pozdrawiam ;)
• 
  Justyska 06.06.2018

  przykre... Opisać rzeczywistość jest trudniej niż wymyślić historie
• 
  Adam T 06.06.2018

  Bywa, że nie trzeba nic wymyślać, wystarczy posłuchać. Potem zmiksować ;)
• 
  Blanka 06.06.2018

  Świetnie napisany tekst. Trudny, przerażająco smutny, uderza w serducho z ogromną mocą. Te opisy poprzedzające dialogi/monologi - wprowadzają (nie wiem czy to właściwe słowo) niesamowity klimat. Wielkie brawa. Zostawiam komplet gwiazdek i pozdrawiam.
• 
  Adam T 06.06.2018

  Te opisy, to po części myśli/wyobraźnia bohatera, syna. Pokazują jego złożoność, kontrastowość, subtelność razem z perfidią.
  Bardzo dziękuję, że zajrzałaś.
  Pozdrawiam również ;)
• 
  Bożena Joanna 06.06.2018

  Jest to wstrząsający tekst, bliscy sobie ludzie nie potrafią znaleźć wspólnego języka. Główny bohater pragnie porozumienia z ojcem, ale pomiędzy nimi jest przepaść nie do przebycia. Z ojcem stara się porozumieć, ale z żoną (partnerką) jest bezlitosny. Gdy odchodzi, tęskni za jej córką, której nie chciał iść poszukać. Widzę tu dwa paradoksy, relacje z ojcem i relacje z dzieckiem. W obu sytuacjach widzimy jego dwa oblicza. Muszą go gnębić wyrzuty sumienia w stosunku do ojca, przychodzi na jego mogiłę. Towarzyszą mu puszki z piwem, a to oznacza problem alkoholowy, który chyba od początku musiał utrudniać wzajemne relacje. Ładna stylistyka i odniesienia do zachody słońca i nocy.
  Pozdrowienia!
• 
  Adam T 06.06.2018

  Nawet nie wiedziałem, że aż tyle można z tego tekstu wyczytać ;)
  Oczywiście, żartuję. Bardzo dziękuję za ten komentarz. On znaczy, że moje pisanie ma jakiś sens, że te obrazy tworzą całość, mówią coś.
  Dziękuję.
  Pozdrawiam ;)
• 
  Pasja 07.06.2018

  Dzień dobry
  Dlaczego zawsze tak jest, że pozostają niedomówienia i oskarżanie się wzajemne za coś co tak naprawdę jest małą rzeczą. Z biegiem lat problem narasta i już nie potrafimy sobie z nim poradzić. To widać na każdym kroku jak nie możemy się ze sobą dogadać.
  Bardzo smutna historia i przerażająco prawdziwa. Te dialogi i rozmyślania syna mają drugie dno... alkoholizm. Pewnie można było temu zaradzić, ale czasami głupia zadra w sobie nie pozwala. Budzi nas sumienie kiedy jest już za późno, rusza nas sumienie.
  Dobry tekst na głębszą refleksję.
  Pozdrawiam i miłego dnia
• 
  Adam T 07.06.2018

  Wiesz, Pasjo, alkohol jest wszędzie. Tutaj nie chciałem go za bardzo eksponować, żeby nie stał się jedynym imperatywem bohaterów, ale z drugiej strony, jak mówi dobra księga, alkoholizm nie "polega" na ilości wypitej, jeno na "regularności przyjmowania" choćby i niewielkich dawek procentów.
  Cieszę się, że tu zajrzałaś.
  Pozdrawiam ;)
• 
  Literkowa Bitwa na Prozę 29.06.2018

  Zapraszamy Szanownego Autora na Forum do glosowania
• 
  Canulas 01.07.2018

  Opisy cudownie brudne. Tekst jak koszulka. Blisko, bardzo blisko ciała. Język bogaty i niebiorący jeńców. No i końcówka.
  No pięknie.
• 
  Adam T 01.07.2018

  Kopę lat, chciałoby się rzec ;) Dzięki, że spojrzałeś łaskawym okiem.
  Pozdrawiam ;)
• 
  betti 10.08.2018

  Cholera, mocne to jak cios między oczy, a zacząłeś tak ładnie prozą poetycką... Malujesz obrazy i ludzi po mistrzowsku. Wielkie wyrazy uznania, naprawdę.
  Pozdrawiam.
• 
  Adam T 11.08.2018

  Tobie także dziękuje za łaskawe oko.
  Pozdrawiaki ;)
• 
  jolka_ka 17.09.2018

  Powtórzę za Betii "zacząłeś tak ładnie...", a później zgrzyt i przenosisz czytelnika o kilka oktaw niżej. I fajne to jest! I mocne takie. I dobrze, że to nie kolejny, tylko, piękny opis, ale coś więcej. Czytałam Twoje komentarze z pogromu i tak sobie pomyślałam, że zajrzę. I nie żałuję, że padło akurat na ten tekst. Końcowka bardzo dobra, zaskakująca. Bohaterowie wierni swoim charakterom. Malujesz lirycznie, refleksyjnie, a z drugiej strony za pomocą mocnych, dosadnych słów ;)
  Pozdrawiam.
• 
  Adam T 18.09.2018

  Witaj. Po raz pierwszy "u mnie". Bardzo cieszę się z wizyty i komentarza. Ten tekst mnie samego sporo kosztował.
  Pozdrawia serdecznie ;)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania