LBnP_30 Lustro, Netflix, chill

W domu mam jedno lustro, umownie spoglądam w dnie każdego dnia w godzinach szesnasta/siedemnasta, gdyż to właśnie między tymi godzinami wracam z pracy. Jednak ilekroć przeglądam się w tym obramowanym prostokącie ze szkła, mam wrażenie, że coś jest nie tak i dzisiejszy dzień nie zapowiadał się być jakiś szczególny...no prawie.

Dzisiejszego poranka wstałem o godzinie szóstej, szczęśliwy, ponieważ właśnie z atramentowej ciemności nocy wyłonił się pierwszy dzień upragnionego urlopu. Planów wprawdzie nie miałem jakichś ekstrawaganckich, tylko Netflix i przysłowiowy chill z paczką taniego popcornu w jednej dłoni, a zakupioną dnia poprzedniego puszką napoju gazowanego w drugiej. W pierwszej kolejności udałem się do łazienki, bacznie spoglądając na podłogę, by przypadkiem nie wywinąć orła na kafelkowej podłodze, a potem stanąłem przed umywalką by umyć zęby. Wziąłem krótki prysznic i wyszedłem do przedpokoju, aby po raz pierwszy spojrzeć na siebie zanim udam się w niezobowiązujące lenistwo, czyli od wędrówki spojrzenia ku kafelkowym menu panelu, gdzie mam wybrać serial, aż po wciśnięcie na pilocie przycisku ▶

- Ech... - zawołałem, ziewając z niewyspania - Mogłem chociaż *ziewam ponownie* dłużej pospać...

Wtem zauważyłem coś niepokojącego...Moje odbicie w lustrze nie zmieniło się ani na trochę, co - prawdę mówiąc - wprawiło mnie w niemałe zakłopotania, choć pierwszym odruchem mego mózgu było przypisanie temu zjawisku niewyspania. Jednak ono nie ustawało, ten...surrealistyczny widok nie ustawał, a nawet ta...postać(bo nie mogłem nazwać jej odbiciem siebie) zaczęła poruszać się tak, jak tylko jej się podobało! Miałem dość, zrobiłem kilka kroków do tyłu w stronę małego salonu z telewizorem o przekątnej ekranu równej pięćdziesiąt cali, a następnie runąłem bezwładnie na kanapie, wciąż wpatrzony w idealną kopię siebie...

Wysoki blondyn napierał, wspinając się leniwie na róg kanapy, zacząłem się szamotać tu i tam, aż poczułem, że me plecy się w coś wgniotły...

<A teraz prezentujemy państwu nową pralkę firmy...> Głos telewizyjnego spikera wybił mnie z osłupienia, w którym trwałem od dobrego kwadransa...Siedziałem na kanapie, trzymając w dłoni czarny pilot telewizyjny z najechanym wirtualnym kursorem na czerwoną literę "N" na czarnym tle...

- Chyba odpuszczę sobie ten Netflix...