Lbnr 37 - Tato

Nożem do tortu chciałbym czas dzielić -

dziś minęło szybciej niż wczoraj.

 

Czy to z wiekiem, z którym tak chciałbym

choć raz wstać wcześniej

po niebycia dwóch dobach ?

 

Noc mi zostaje, lecz Ty przecież śpisz.

 

A tyle się działo - zatrwożone sarny

przebiegały przez drogę,

kiedy w jesiennym błocie leśnym

linkę podczepiałem

dzięki srebrnym odbiciom

księżycowego blasku,

co był mi jedyną latarką.

 

A wnuk Twój policzył dziś do dwudziestu

i wydrapałem pięć złotych -

za zeta jedynie,

i telefon mi spadł jak zawsze na szybkę,

i jak tu zadzwonić?

 

Przecież i tak nie usłyszysz.

 

No i do Mamy miałem podjechać,

ale ciemno już i deszcz płakał zbyt mocno,

a ja już po ciemnku nie lubię cmentarzy.

 

Pewnie drzemałeś jak dzwoniłem,

a mnie się przypomniał Twój smalec,

ten ze skwarkami i masło z twarogiem i czosnkiem.

 

Żona przyjedzie po syna,

bo ja znowu w trasie...

 

A tyle chciałbym Ci powiedzieć -

Tato,

póki jesteś,

ale nie mam czasu...

Średnia ocena: 4.9  Głosów: 9

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (12)

  • Angela 04.11.2017
    Przyznaję, za gardło lekko ścisnęło. Za emocję 5.
  • riggs 04.11.2017
    Ile razy mam wrażenie, że marnuję czas, który powinienem poświęcić tym co kocham. Niestety, żyję w Polsce... Dziękuję, pisane z serca
  • Pasja 04.11.2017
    Bardzo osobisty przekaz i refleksyjny. Wszyscy tracimy czas, który nigdy już nie powraca.Dziękuję:)
  • riggs 04.11.2017
    Kiedyś chodziłem na grób Babci - ni z tego ni z owego i opowiadalem jej różne rzeczy, ale kiedy umarła mi Mama, zrozumiałem, że z żywymi trzeba rozmawiać, bo czas ucieka... To ja dziękuję
  • KarolaKorman 05.11.2017
    Wzruszający wiersz. Pełen emocji, prawdy o życiu, zabieganiu... ech... nie mamy czasu pogadać ze sobą, bo wciąż coś jest do zrobienia. 5 :) Pozdrawiam :)
  • Tina12 05.11.2017
    Prawie się poryczałam. Ale to prawda my nie mamy czasu na rozmowy te poważne i te głupie.
  • Dekaos Dondi 05.11.2017
    Powiem krótko - piękny tekst w swojej ''nieprostej'' prostocie. Pozdrawiam.*****
  • riggs 06.11.2017
    Bardzo Wam dziękuję, tym bardziej, że nie wiem czy to artystycznie jest ok, ale nie głową to lecz sercem pisane
  • Anonim 08.11.2017
    Wzruszył mnie Twój tekst...
  • Mimo, że wiemy iż tracimy te bezcenne chwile bezpowrotnie, uwiązani walką o wszystko co ważne, często umyka nam to co najwazniejsze. Nieraz trzeba poprostu wbić klin w tę codzienna pogoń i powiedzieć „czas”, wyrwać te chwile, chociaż kilka z upływającego ciagle życia. Lubie czytać to co piszesz, bo zawsze cos mi w głowie tam zadzwoni, o czym myslalem, że tego tam już nie ma.
  • riggs 10.11.2017
    Smutna prawda... dzięki. Tu nawet poeta - ten od zmian w innym wierszu, prawie nic nie zmienił, chyba oprócz "zeta". Z tekstami od serca się nie igra i za to też dla niego szacunek. To bardzo osobisty test i w pełni prawdziwy, chociaż mało liryczny. Dzięki za emocje - to jest najistotniejsze.
  • Hekate 16.11.2017
    Piekny wiersz,wzruszający i taki prawdziwy. Kazdy w nim widzi siebie i te wszystkie niezalatwione sprawy odkladane na pozniej, na 'lepsze czasy' kiedy tylko tego czasu bedzie wiecej naiwnie wierzac ze to kiedys nastapi.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania